Choć od werdyktu Trybunału Arbitrażowego do spraw Sportu (TAS), który uchylił decyzję Izby Orzekającej UEFA Club Financial Control Body, dotyczącą wykluczenia Milanu z europejskich pucharów, minęło już kilka miesięcy, dopiero teraz pojawiło się na stronie TAS jego niemal 50-stronicowe uzasadnienie [LINK]. W dokumencie zawarta jest cała chronologia zdarzeń, które nastąpiły po decyzji UEFA o wykluczeniu Rossonerich z rozgrywek Ligi Europy. Klub zdecydował się odwołać od tej decyzji do TAS, uznając ją za nieadekwatną do przewiny i niesprawiedliwą w odniesieniu do tego, jak potraktowano inne kluby w podobnej sytuacji - przede wszystkim Inter, PSG i Manchester City. Milan domagał się od UEFA wglądu do dokumentów dotyczących ugody (settlement agreement) zawartej z każdym z wymienionych klubów, czego europejska federacja Rossonerim odmówiła, ale musiała ustąpić pod naciskiem TAS. Ponadto trybunał w Lozannie nakazał UEFA udostępnienie nagrania z czerwcowego przesłuchania Milanu przed Izbą Orzekającą CFCB, przed czym związek także się opierał. 

Przedstawiciele Milanu byli przekonani, że zasługują na zawarcie ugody, gdyż wcześnie została ona przyznana klubom z gorszymi wynikami finansowymi (Inter, PSG, Manchester City). Zdaniem Milanu decyzja UEFA była niesprawiedliwa, a ponadto łamała szwajcarskie i europejskie prawo dotyczące uczciwej konkurencji. Milan zarzucił europejskiej federacji, że oparła się na fałszywych założeniach i błędnych ocenach faktów - między innymi zignorowała list funduszu Elliott, zapewniający o stabilności finansowej klubu w każdej sytuacji (także w przypadku kolejnej zmiany właściciela), nie wzięła pod uwagę wszystkich danych zawartych w przedstawionych planach biznesowych, które zakładały różne, również bardzo pesymistyczne scenariusze, oraz źle zinterpretowała notę audytorów Ernst&Young, dotyczącą kontynuacji działania Milanu.     

UEFA ze swojej strony twierdziła, że przypadek Milanu można porównać z pozostałymi klubami tylko w kwestii wyniku finansowego, ale cały kontekst jest inny. Związek wyrażał wątpliwości co do wiarygodności planów biznesowych, niepewności w temacie refinansowania, ryzyka kolejnej zmiany właściciela oraz kontynuacji działania klubu oraz negatywnego trendu pod kątem wyników finansowych. UEFA uważała, że plan biznesowy Milanu może być ryzykowny dla osiągnięcia równowagi finansowej oraz zarzucała Milanowi zignorowania rekomendacji, dotyczącej zwiększenia przychodów przed przystąpieniem do zakupu nowych zawodników. 

Po analizie wszystkich aspektów sprawy, TAS uznał, że UEFA co prawda nie była zobligowana do zawarcie ugody z Milanem, ani nie musiała się opierać na wcześniejszych przypadkach, niemniej w innych punktach racja leży po stronie klubu. Plany biznesowe przedstawione przez Milan, zdaniem sędziów, nie były nierealistyczne i zakładały także pesymistyczne scenariusze. Nawet jeśli ich wersje zmieniły się kilka razy, nie można tego uznać za wyraz słabej wiarygodności klubu. Trybunał wziął też pod uwagę fakt, że wraz z przejęciem klubu przez fundusz Elliott, sytuacja finansowa uległa zmianie. UEFA przyznała, że być może gdyby doszło do tego wcześniej, decyzja dotycząca Milanu byłaby inna. Federacja nie odniosła się natomiast do zarzutu o niewłaściwą interpretację wspomnianej wcześniej noty audytorów, dotyczącej kontynuacja działania. Trybunał doszedł do wniosku, że UEFA nie oceniła prawidłowo niektórych aspektów, a inne w międzyczasie uległy zmianie, dlatego też częściowo przychylił się do wniosku Milanu, uznając nałożoną karę za nieproporcjonalną i nakazał Izbie orzekającej UEFA wyznaczyć inną, bardziej adekwatną.

Ciekawy wątek dotyczy jeszcze prób interwencji Fiorentiny, która jako strona zainteresowana postępowaniem chciała się włączy w sprawę Milanu. Ze względu na niedopełnienie formalności TAS dwukrotnie odesłał jednak przedstawicieli toskańskiego klubu z kwitkiem.