Giacomo Bonaventura udzielił wywiadu stacji Premium Sport, w którym wypowiedział się między innymi na temat aktualnej atmosfery w klubie, trenera Montelli oraz  podzielił się swoimi wspomnieniami i ogólnymi obserwacjami piłkarskimi.

Sezon Milanu: „Ten sezon zaczął się spokojnie, ale z czasem było coraz lepiej. Nie było jednego szczególnego momentu, w którym powiedziałem sobie, że to już to. Do końca rozgrywek jeszcze daleko, przed nami trudna droga, a ostatnie lata nas nauczyły, że nie zawsze ten, kto zaczyna od mocnego uderzenia, potem dobrze kończy. Musimy kontynuować naszą prace z nastawieniem na dalszy rozwój osobisty i drużynowy”.

Różnice między obecnym sezonem a poprzednimi: „W ostatnich meczach osiągaliśmy dobre wyniki i pokazywaliśmy dobrą grę – to dało nam ciągłość. Trener wprowadził swoją wizję taktyki, nie modyfikując jej w trakcie sezonu, a starając się, by jak najwięcej graczy się rozwinęło. Poza tym sądzę, że nasz zespół jest złożony z piłkarzy młodych i pokornych, z ludzi, którzy chcą pracować i się uczyć. Te wszystkie czynniki razem dały pozytywne rezultaty”.

Montella: „Udało mu się osiągnąć wyniki i w konsekwencji zmienić atmosferę wokół drużyny. Jego główna zaleta ludzka i trenerska? Jeśli chodzi o osobowość, uderzył mnie spokój, którym emanuje. Jeśli chodzi o zalety trenerskie, to myślę, że ma swoją określoną wizję gry i od pierwszego dnia nad nią pracuje. My pojęliśmy, czego wymaga i udało nam się wcielić w życie pewne pomysły. Dał nam wiele spokoju, od początku wyróżniał się pokorą, a resztę roboty wykonali gracze”.

Donnarumma i Locatelli: „To bardzo różni piłkarze. Gigio bardzo mnie zaskoczył w zeszłym roku, bo w jego wieku nie było łatwo zastąpić Diego Lopeza i stać się graczem podstawowego składu. Teraz kontynuuję swoją drogę i może tylko się rozwinąć jeszcze bardziej. Locatelli dopiero zaczął, dobrze sobie radzi i bardzo nam pomaga, mimo małego doświadczenia w Serie A. Czy odnajduję w nim dawnego siebie? Być może w podejściu do meczów, kiedy sam zaczynałem grać. Jest młody, musi dużo pracować, bo ma umiejętności, by zostać wielkim graczem”.

Suso: „Ja ciągle mu powtarzam, że przypomina Davida Silvę z Manchesteru City. W tym sezonie udaje mu się pokazać w trakcie meczów to, co my widzieliśmy już w zeszłym roku na treningach, ale czego nie udawało się potem powtórzyć w trakcie gry. W tym roku radzi sobie świetnie, mam nadzieję, że będzie grał tak nadal, choć uważam, że będzie jeszcze lepszy, bo ma właściwe nastawienie, które – jak sądzę – zaprowadzi go do wielkich sukcesów”.

Lapadula: „Wyróżnia go jego charakter. Ja również mam wielki głód gry w sobie, który może pokazuję inaczej. Jego głód gry to pozytywna cecha, która pomaga zespołowi, bo takie nastawienie potrafi natchnąć innych”.

Czego brakuje drużynie, by dokonać skoku jakościowego: „Myślę, że jako młodej drużynie być może brakuje nam trochę doświadczenia i boiskowego sprytu, który mógłby nam dać coś więcej. Poza tym jakiś mistrz czy klasowy gracz nie zaszkodziłby, pozwoliłby drużynie dokonać dużego skoku jakościowego”.

Piłkarskie wspomnienia z dzieciństwa: „Pamiętam mecze, które oglądałem z ojcem, wielkim fanem piłki nożnej podobnie jak ja – to on przekazał mi tę pasję. To były piękne chwile, świetnie się bawiłem i od tamtego momentu zacząłem cenić ten sport. Pierwszy mecz na stadionie? Jako dziecko chodziłem oglądać spotkania drużyny z mojej miejscowości San Severino, na małym, prowincjonalnym stadionie, ale to była świetna zabawa. Pierwszy mecz na wielkim stadionie? Pojechałem zobaczyć mecz Sampdorii na Marassi. Byłem w Genui przypadkiem, nigdy wcześniej nie byłem na tak dużym stadionie, to było wspaniałe przeżycie. Najlepszy mecz, który oglądałem jako widz? W telewizji na pewno zwycięski finał Włoch podczas Mistrzostw Świata. Reprezentacja Włoch to wspaniała rzecz, która jednoczy wszystkich Włochów”.

Najlepszy numer 10 w tej chwili na świecie: „Według mnie teraz jest nim Messi. Ma wielką fantazję i jest przy tym efektywny. W tej chwili nie widzę żadnej „10” na jego poziomie. Ja jako trequrtista, który startuje ze skrzydła? Tak, tak można określić moją rolę. Czasami zaczynam ze skrzydła, w tym roku częściej schodzę do środka, ale powiedzmy, że moja pozycja jest w okolicach ¾ boiska, skąd staram się tworzyć okazje kolegom”.

Jasne i ciemne strony piłki nożnej: „Najlepsze to na pewno gierki treningowe i niedzielne mecze, kiedy gramy dobrze i wygrywamy. Zwycięstwo daje satysfakcję z gry, z ciężkiej pracy i z treningów. Dla piłkarza ważne jest dobrze czuć się na treningach z kolegami. Kiedy mamy wolne, ja nie mogę się doczekać powrotu do Milanello. Dla kogoś, kto jest pasjonatem piłki, udział w treningu jest czymś wspaniałym. Co mniej mi się podoba, to kiedy nie ma wyników i pojawia się wielka presja oraz zmasowana krytyka”.