„Biorę na siebie wszystkie winy, ale niech zostawią Gigio w spokoju. Jego rodzinie grożono śmiercią, to niewiarygodne” - żali się Mino Raiola w wywiadzie dla La Gazzetta dello Sport – To mój błąd, że nie zatrzymałem od razu tej diabelskiej machiny. Czemu tak im się spieszyło? Czemu ta cała presja? Dlaczego deadline na 13 czerwca? Przy takich naciskach nie mogliśmy powiedzieć tak”.

Ale była oferta w wysokości 50 milionów brutto w ciągu 5 lat?

„Nie było żadnych przesłanek, aby osiągnąć porozumienie. Poprosiliśmy o czas i dyskrecję, aby Gigio mógł podjąć decyzję w spokoju. Milan informował prasę o każdym kroku. I takie są tego efekty”.

Kibice Milanu mają na pieńku z Raiolą.

„Jestem do tego przyzwyczajony. Niestety było gorzej. Część kibiców nastawiła się przeciwko Gigio, a klub go nie obronił. Transparent [„Nie akceptujemy szantażu, brawo klub” - red.] pod siedzibą klubu nie został usunięty. Tak samo nikt nie wyraził solidarności z zawodnikiem. Teraz Gigio jest smutny”.

Protest pojawił się nawet na meczu kadry.

„Mam nadzieję, że chociaż związek go ochroni. My już przygotowujemy dla niego ochronę. To my się musimy tym zająć przy ogólnej obojętności. Co za absurd”.

Niewielu rozumie powód odmowy.

„Gigio początkowo był przekonany, że zostanie w Milanie. Także dlatego że - przypominam - jako 14-latek wybrał te barwy, po wielu kontaktach z Interem, mimo że rodzina mu Milan odradzała rozczarowana sprzedażą jego brata, Antonio. Ostanie dni były jednak okropne. Najbardziej uderzyło go zdanie wypowiedziane przez Mirabellego: jeśli nie podpiszesz, wylądujesz na trybunach. Zobaczymy, co się teraz wydarzy, ale śmierdzi mi tu mobbingiem. Lepiej jednak umrzeć z podniesioną głową, niż żyć na kolanach”.

Ogólne przekonanie jest takie, że macie już umowę z Realem.

„Absolutnie nie. Poza tym wiedzcie, że, aby jechać do Madrytu, nie potrzebuję Gallianiego. Prawda jest taka, że wielu się nim interesuje, tak było już gdy miał 16 lat. On jednak wybrał swój Milan”.

Dlaczego więc nie przedłużyliście kontraktu, kiedy jeszcze rządził Galliani?

„Milan był na sprzedaż od dwóch lat, było trzech różnych kupców. Dlatego już rok wcześniej odmówiłem negocjacji Gallianiemu i on to uszanował. To był mój obowiązek, aby poczekać, bo nie było jasne w jakim kierunku zmierza klub. A ja musiałem chronić piłkarską przyszłość mojego podopiecznego”.

Wielu posądza was o zmowę z Gallianim.

„Przyjaźnię się z nim poza piłką, ale w interesach często się nie zgadzaliśmy, bo on jest zbyt wielkim kibicem. Dzwonił do mnie nawet po rozłamie z klubem, chciał pomóc i przywrócić spokój, ale ja dość stanowczą mu odmówiłem”.

Pan nigdy nie ufa nowym?

„Nie ufam im teraz, tak jak oni mnie. Milan należy do pana Li czy do Elliotta? Powiedzmy, że mam dobre relacje z Marco Fassone, znam go od dawna i on wie dobrze, że możne na mnie liczyć, choć nie chcę mówić z jakiego powodu”.

Co poszło nie tak w ostatnich tygodniach?

„Do końca sezonu zostały jeszcze cztery mecze, a Mirabelli już zaczął stresować Gigio. Był taki moment, że chłopak starał się go unikać w Milanello. Traktowali go jako wartościowy przedmiot, a nie jako przyszły symbol klubu. Aby go nakłonić, powiedzieli mu nawet: podpisz, a jeśli potem będziesz chciał odejść... Ale nie dawali mu spokoju. W wielkich klubach takie rzeczy już nie mają miejsca, to mi przypomina pewne zachowania w niektórych środowiskach na południu Włoch...”

Po prostu nie dogadaliście się z Mirabellim...

„Ja nie oceniam człowieka, ale jego metody. Na przykład nikt nie zauważył, że Conti zagroził, że nie pojawi się na treningu Atalanty, aby podpisać kontrakt z rossonerimi. Gigio natomiast zawsze był w porządku, nigdy nie wysuwał żądań finansowych. A poza tym, jeśli masz już u siebie topowego gracza, jako on, dlaczego oferujesz dwa albo trzy razy tyle Moracie czy Aubameyangowi? To brak konsekwencji”.

Ale Gigio ma dopiero 18 lat...

„I co to ma do rzeczy? Real właśnie kupił 16-latka z Brazylii za 45 mln. Wiecie ile zarabia? Jakość nie zależy od wieku”.

Juventus także stanął do wyścigu po Gigio.

„Nie rozmawiałem z Gigio o tej możliwości. Również dlatego, że ja nie otwieram drzwi dla nikogo. Marotta ma obowiązek przed swoimi akcjonariuszami, aby szukać najlepszych, ale sądzę, że Gigio przez szacunek dla Milanu, nie wziąłby pod uwagę bianconerich”.

Ile jest wart Donnarumma?

„Jest bezcenny, a poza tym to nie ja wyznaczam cenę. To zadanie Milanu. Ja wiem, że to jedyny bramkarza, który jest w stanie wygrywać Złotą Piłkę. Potencjalnie jest lepszy od Buffona. Oczywiście – za 30 lat urodzi się ktoś jeszcze lepszy od niego. Tak działa prawo ewolucji na tej pozycji”.

To prawda, że chciał pan klauzuli odstępnego w wysokości 10 mln?

„Nigdy tak naprawdę nie przystąpiliśmy do negocjacji. Przy prowokacji Milanu w wysokości 200 mln, ja odpowiedziałem 10 i 5 w przypadku braku awansu do Ligi Mistrzów. Ale to było tylko przekomarzanie”.

Ale jeśli Gigio wyjedzie za granicę, to dla naszej piłki będzie to strata.

„Dlaczego? Verratti nigdy nie grał w Serie A, a bryluje w PSG. Cristiano Ronaldo od razu opuścił Portugalię, ale wiele daje swojemu krajowi. A co powiedzieć o Van Bastenie, Gullicie czy Rijkaardzie i ich Holandii? Emigracja często pomaga w rozwoju”.

A Pan więcej zarobi...

„Zaznaczam, że ja nie zmuszam moich klientów do podpisywania kontraktów, ufamy sobie. Oczywiście, nie jestem romantykiem, im więcej oni zarabiają, tym więcej mnie wpada do kieszeni. Ale nie chcę rozmawiać o liczbach”.

Cóż, czytaliśmy o 27 mln tylko dla pana przy transferze Pogby.

„Powiem tylko, że nie jest to dokładna kwota. Może było tego mniej, a może więcej. Na pewno FIFA nie otworzyła żadnego dochodzenia w sprawie przenosin Paula do United. A w jego wypadku Juve, bądź co bądź, potrafiło się zachować. Kiedy w 2015 roku Marotta poprosił go, aby został, zrobił to, jak należy. Rok później – jak wiemy – Pogba odszedł ku ogólnemu zadowoleniu”.

Mówi się, że dostał pan 8 mln prowizji za Rodrigo Ely'ego...

„Nie sądzę, aby to była prawda”.

Pan ciągnie swoich graczy tam, gdzie panu uważa za słuszne.

„Tak, gdzie dla nich jest słuszne. Na przykład wkrótce przedłużymy kontrakt Keana z Juve, to nie było łatwe. Także w tym wypadku zaangażowaliśmy matkę i jestem pewien, że razem znajdziemy najlepsze rozwiązanie, aby mógł grać. Chce go pół ligi, zobaczymy, czy wyjedzie za granicę. Także Pellegriniego z Romy chce wielu, ale nie będziemy go przenosić. W ciągu 25 lat przywiozłem do Włoch wielu ważnych graczy. Kłóciłem się z Barceloną, żeby Ibra mógł zagrać w barwach rossonerich. I wiadomo, że w wielu klubach mam więcej niż jednego zawodnika, bo mam dobre relacje z zarządem. Tymczasem wydaje mi się, że w Milanie przejęli markę, ale nie styl”.

To koniec relacji zatem?

„Ja nie prowadzę wojny z Milanem. Pytali mnie o Matuidiego, tak jak i Inter oraz Juve. Zobaczymy. W zeszłym roku nie udało się transfer do Juve z powodów politycznych. Może tym razem...”

Z Interem pertraktuje pan w sprawie Tete.

„Jest taka opcja, będziemy rozmawiać”.

Gdzie pójdzie Ibra?

„Dobrze się czuje, ma wiele ofert. Ze Stanów i nie tylko. Włochy? Na pewno nie do Napoli. Milan natomiast mnie o niego nie pytał. Gdyby był Galliani, pewnie Ibra już by tu był”.

Przyszłość Balotellego?

„Jutro mam spotkanie z Niceą. Dobrze by został z Favrem, jeśli strzeli 20 goli, zasługuje na mundial. Ale nie wiem, jak to widzi Ventura, nie wydaje mi się, żeby miał w tej chwili wielkich napastników”.

Montella też mówił otwarcie, co myśli.

„Wydaje mi się, że miał dobre relacje z Gigo. Dlatego byłoby lepiej, aby porozmawiał z nim prywatnie. Rozumiem, że przy zmianie władz klubu musiał się dostosować – jak chorągiew na wietrze”.

Sacchi też nie był delikatny.

„Nie rozumiem tego moralizatorstwa. Rozmawiał z chłopakiem? Ibra miał rację, Arrigo za dużo gada. Niech pokaże dowody”.

Jak zakończy się historia Gigio?

„Piłka teraz jest na połowie Milanu. Jeśli do mnie zadzwonią, muszę ich wysłuchać. Nie ma przesłanek, by kontynuować. "Nie" znaczy nie'”.

A gdyby ktoś przeprosił Gigio?

„Wybaczanie jest rzeczą boską, my jesteśmy tylko ludźmi...”