W rozmowie z La Gazetta dello Sport, Zlatan Ibrahimović między innymi podsumował miniony sezon Milanu pod względem drużynowym i indywidualnym. Oto, co miał do powiedzenia Szwed:

Brak wyjazdu na Euro przez kontuzję? Bardziej jestem rozczarowany Milanem, ponieważ opuściłem tak wiele meczów. Chciałbym bardziej pomóc. Jestem kimś, kto normalnie gra 50 meczów rocznie. Może powinienem wymagać mniej od mojego ciała, ale nie mogę. Oczywiście też jestem rozczarowany Mistrzostwami Europy, ale powrót do gry, gdy nie jestem na sto procent, nie byłby taki jak bym chciał. Wolę obejrzeć turniej z boku i kibicować Szwecji. 

Liczne kontuzje? Kontuzje sprawiły mi najwięcej cierpienia w tym sezonie. Jednak to było fantastyczne 18 miesięcy od mojego powrotu. Milan jest w Lidze Mistrzów, kibice na to zasłużyli. Chciałem wygrać Scudetto i byliśmy w czołówce... W ostatnich miesiącach wzrosła mentalność zespołu, wzrósł kolektyw i pojedynczy zawodnicy. 

Ewentualne przyjście Giroud? Im więcej graczy na wysokim poziomie uda nam się ściągnąć, tym lepiej. Giroud ma duże doświadczenie i nie mamy wielu graczy, którzy wygrali trofea. Jeśli przyjdzie, będzie mile widziany. Również dlatego, że jest to bardzo pomocna grupa, chętna do nauki i doskonalenia się. Jest dobrze prowadzona. 

Mój sposób bycia?  Lubię egoizm. Wielu jest królów, ale jest tylko jeden bóg, to ja. Ale bez moich kolegów z drużyny nigdzie nie zajdę. Ile razy byłem zły w tym sezonie? Każdego dnia. Czuję się wtedy żywy, moim zdaniem nie jest źle się złościć. Jest to również sposób na to, aby zrozumieli, jak bardzo zależy Ci na tym, co robisz i na ludziach wokół ciebie. Jeśli zawsze mówisz, że wszystko jest w porządku, to co to jest za życie?

Zostać asystentem Piolego po zakończeniu kariery? Jestem nim już od półtora roku. Teraz szukam innych rzeczy do zrobienia. 

Co mi dał futbol? Piłka nożna sprawiła, że ​​poznałem ludzi, podróżowałem, żyłem różnymi kulturami. Dała mi życie, jakie mam. Co ja jej dałem? Najbardziej kompletnego napastnika na świecie. 

Moja natura? Czasami obciążam ludzi. Czasem trzeba być twardym, czasem miękkim. Czasem żartuję, a czasem wysyłam konkretną wiadomość. Tym razem dotarliśmy do Ligi Mistrzów, to był cel, ale ja chcę wygrać. To wyzwanie, które trwa i dobrze się przy nim bawię. Teraz mam większą odpowiedzialność, czuję się bardziej liderem. Relacje z klubem są jasne, zawodnicy muszą każdego dnia ciężej pracować, aby przywrócić Milan do poprzedniego stanu. 

Pandemia uderzyła w kluby? Są drużyny, które cierpią finansowo po pandemii i nie mogą już działać jak w przeszłości. Atalanta i Milan wydają mi się najbardziej solidnymi klubami pod tym względem. Zobaczymy, co się stanie na boisku. To będzie jak kolejny rozdział dla Milanu. Trudna liga, będziemy musieli walczyć z Atalantą, Interem, Juve, Napoli... Niezła konkurencja... Postaram się znowu by wygrać ligę, a ze mną moi koledzy z drużyny. 

Superliga? Nie jestem dobrze poinformowany, ale mogę sobie wyobrazić powody, które skłoniły te kluby do działania: cierpią ekonomicznie, szukają sposobu na powrót do sprawności. To dziwne, że w niektórych krajach, takich jak Anglia, stało się to sprawą między kibicami, a klubami i nikt o nic nie pytał graczy, którzy przecież robią to show. To my powinniśmy mieć coś do powiedzenia. 

Odejście Donnarummy? Bardzo mi przykro. Teraz zadaję pytanie: jaką wartość ma Donnarumma? Mógł być bramkarzem drużyny Milanu przez dwadzieścia lat, może dwadzieścia nie dlatego, że nie jest Ibrą, ale dlatego że jest najlepszy na świecie. Mógł zostać Misterem Milanu, jak Paolo Maldini. Nie ma miary, by ocenić jego wartość. Nie wiem, czy Gigio odchodzi, czy nie. Do tanga trzeba dwojga. Powiedziałbym mu, żeby został w Milanie do końca kariery.