To co sie poki co ukazalo, dla zainteresowanych:

Paolo Maldini swobodny, nieskrępowany. Sześć miesięcy po zwolnieniu z AC Milan powraca, by porozmawiać z Enrico Currò w wywiadzie opublikowanym wyłącznie przez Repubblica. Były chorąży Rossoneri ma coś dla każdego. Od Cardinale ("Chciał, żebym wygrał Ligę Mistrzów, ale już zdecydował się mnie odesłać") po Scaroniego ("W pierwszym rzędzie po Scudetto, ale często widziałem, jak opuszczał stadion wcześniej, gdy sprawy nie układały się dobrze"). Z jasnym przesłaniem dla obecnego kierownictwa: "Dziś jesteś odpowiedzialny, ale szanuj historię Milanu".

Maldini wyznaje, że sześć miesięcy ciszy jest uzasadnione, ponieważ "czas pozwala na spokój", miłość do Milanu pozostaje bezwarunkowa, ale ludzie tacy jak on "lepiej by się ich trzymali".

Zamiast tego 5 czerwca przyszedł rozwód: "Cardinale powiedział mi, że Massara i ja zostaliśmy zwolnieni, uzasadniając to złymi relacjami z Furlanim i dodając żart o półfinale Ligi Mistrzów przegranym z Interem. Z nim w ciągu roku tylko jedna rozmowa i cztery wiadomości. Poproszono mnie o przygotowanie planu na wygranie Ligi Mistrzów. Zrobiłem to z Massarą i znajomym konsultantem, wysłałem go, ale nigdy nie otrzymałem odpowiedzi".

Były menedżer Rossoneri wraca do transakcji, które zostały zawarte i zniknęły: "W przypadku Ibrahimovicia potrzebowaliśmy wielu spotkań, De Ketelaere rzucił mi wyzwanie, ale dla tak młodego chłopaka odsetek niepowodzeń jest wysoki. Nie podobali im się Leao, Bennacer i Theo. Messi? Był wolny po Barcelonie, ale pozostał pomysłem, bo Leonardo powiedział mi, że PSG jest do przodu".

Nie brakuje goryczy: "Furlani powiedział mi o niskim budżecie na ten sezon, ale po moim odejściu podwoił się". A Pioli? "Należy mu podziękować, ale powierzanie mu zadań spoza jego własnych sprawi, że będzie coraz bardziej samotny".

Na koniec żart na temat algorytmów: "Nie potrzebujemy ich, aby pozyskać Loftusa-Cheeka, Pulisicia i Chukwueze", a na temat nowego stadionu: "Walczyłem o większy obiekt, to był powód do starcia".

https://www.sportmediaset.mediaset.it/calcio/parla-paolo-maldini-milan-senza-amore-rispettate-la-sua-storia_73716689-202302k.shtml

Zgadza się. Duńczyk by chciał powalczyć, ale metryki na tym poziomie i przy takiej intensywności spotkań nie oszukasz. Nawet jeśli płynie w tobie krew wikingów :p

Wystarczy jedna poważniejsza kontuzja z Giroud, i potem będzie dokładnie to samo.
Nie chcę aby zabrzmiało to jak zła wróżba, albo nadmierny pesymizm pełną gębą, ale fakt jest taki, że organizm w tym wieku regeneruje się zupełnie inaczej.
I nalezy fakt taki przemyslec zupełnie serio, jeśli mysli się o przedłużeniu z Giroudem, a tym bardziej z Kjaerem.
Bo już ostatnio rok nam pokazał z Ibrą, że pewnych rzeczy sie po prostu nie przeskoczy.

Nawiązując do mojego komentarza niżej, chyba było to przed sezonem mistrzowskim, Nesta wtedy wypadł prawie na cały rok a w kolejnym sezonie powstrzymywał Messiego w pamiętnej akcji :) był dom staruszków ale trzymał formę kiedy trzeba.

Kjaer przecież nie jest taki stary, jak na obrońcę

Kjaer ma dopiero 34 lata, to nie jest aż tak dużo jak na obrońcę czy piłkarza w ogóle w dzisiejszych czasach. Giroud jest 3 lata starszy a gra prawie od deski do deski.

Tutaj się Duńczyka traktuje jakby miał już ze 40 lat. Może dlatego, że tak wygląda z twarzy. :D

Pamiętam że coś podobnego było w sezonie 10/11 na przełomie roku, gdzie musiały grać takie asy jak Merkel, Strasser czy Legrottaglie, dodatkowo wyciągnięci nawet nie z szafy a z piwnicy Oddo i Jankulovski. No i Thiago Silva wystawiony raz czy dwa z koniecznosci na defensywnym pomocniku biegający jak dziecko we mgle. Ale koniec końców sezon zakończył się mistrzostwem więc może historia się powtórzy? ;)

Shevc

Strasser bardzo ważna bramkę wtedy strzelił.
A Oddo boczny obrońca w starym stylu zanotował dwie asysty do Zlatana w meczu z bodajże Napoli. Po czym biegał wokół stadionu bo chyba przegrał jakiś zakład.

Tak było jak Shevc napisał, też pamiętam choć to była plaga absencji z przeróżnych powodów, działy się cuda wianki, nawet któryś wypadł przez problemy z sercem. W ogóle tamten Milan czasem grał tak mało intensywnie, w sensie mozolnie że naprawdę wyglądało to jak dom staruszków z szacunkiem całym. A jednak się udało:)