Rafael Leão, 24-letni portugalski napastnik Milanu, zaprezentował w środę swoją autobiografię zatytułowaną "Smile" (Smile – moje życie pomiędzy piłką nożną, muzyką i modą). Przy tej okazji pojawiły się pierwsze wzmianki dotyczące przedłużenia kontraktu z Milanem, grzywny nałożonej na niego za zerwanie kontraktu ze Sportingiem Lizbona.

"Każdy chciałby grać w Milanie. Chciałem zostać, aby dokończyć rozpoczęty przeze mnie okres rozwoju i pokazać, ile więcej mogę dać jako piłkarz i jako człowiek. Zwycięstwo w lidze pokazało mi, jak pięknie jest wygrywać jako zespół. Moje przedłużenie kontraktu nigdy nie było przeciąganiem liny o pieniądze, jak wielu twierdziło. Nigdy nie miałem wątpliwości co do kierunku, jaki obiera zespół. Zajęło to trochę czasu, ale przy podpisywaniu kontraktu myślałem: to nie jest pakt finansowy, ale pakt miłości".

"Grzywna jaka została zapłacona Sportingowi? Zgodnie z włoskim prawem w końcu jestem wolny od długów. Muszę także podziękować Milanowi, który w tym trudnym okresie był zawsze mi bardzo bliski. Z pewnością muszę podziękować Giorgio Furlaniemu. Wspaniała osoba, często rozmawiamy, zawsze stara się rozmawiać ze mną po portugalsku. Jego obecność i ciągłe wsparcie pomagają mi wygrywać na boisku i poza nim, a także rozwijać się osobiście. Muszę podziękować tak samo Gerry'emu Cardinale: za każdym razem dostrzega mnie, rozmawiamy i widać, że zależy mu na mnie i chce, żebym został w Milanie".

"Nawet teraz, jak skomentuję jakiekolwiek zdjęcie Sportingu lub zawodnika Sportingu, jestem zalewany obelgami, jestem nazywany zdrajcą. Przeżyłem piekło w tamtych tygodniach, dopóki jednostronnie nie rozwiązałem kontraktu, podobnie jak wielu innych piłkarzy, którzy zostali zaatakowani. Miałem 18 lat i zostałem zmuszony do opuszczenia mojego kraju".

"Maldini i Ibra? Ktoś próbował przypisać mu (Maldiniemu) rolę mojego drugiego ojca. Ludzie mają tę obsesję, próbują identyfikować ojców młodych zawodników i przypisywać im cechu guru. Dla mnie nie był drugim ojcem, ale bez niego może nie byłbym tym, kim jestem i nie zdobyłbym tytułu najlepszego piłkarza Serie A. Był wyjątkowy, fundamentalny. Zawsze mi mówił, że jestem świetnym zawodnikiem i że on i jego ojciec są estetami futbolu. Potem odszedł. Nie można się doczekać, aż przeczytamy coś niezwykle pikantnego i ciekawego w tej sprawie, prawda? No cóż, prawda jest taka, że nie wiem, co się stało. Wiem, że z dnia na dzień odszedł i wszyscy byliśmy zaskoczeni. Na pewno straciliśmy filar, ale został on zastąpiony przez innych wspaniałych profesjonalistów, takich jak Furlani i Moncada, a teraz także przy wsparciu Zlatana. Najważniejszą lekcją, jakiej nauczył mnie Ibra, było pokazanie mi, co to znaczy być zawodnikiem Milanu, dawaniem przykładu z pierwszej ręki i uczenie się podczas każdej sesji treningowej lub meczu. Teraz wiem, że za każdym razem, gdy gram, muszę wykorzystać tę szansę i bez żalu opuszczać boisko. Moim celem stało się pokazanie mojej determinacji i siły zespołu. Niezależnie od tego, czy jesteś utalentowanym graczem, czy nie, musisz dać z siebie wszystko. Taka była i jest mentalność Ibry".