Poniżej treść wywiadu, którego Olivier Giroud udzielił włoskiemu dziennikowi La Gazzetta dello Sport:

"Always Believe" to tytuł autobiografii, a przede wszystkim filozofia życia Oliviera Girouda - zadeklarowanego chrześcijanina i piłkarza, który przywykł do odgrywania decydującej roli, jednocześnie pozostając w cieniu.

Uważam się za człowieka szczodrego i towarzyskiego. Na boisku też jestem skłonny do poświęceń. Moja główna zaleta to finalizacja akcji, nie potrzebuję wielu okazji do zdobycia gola. Kocham jednak grę zespołową, jestem team-playerem.

Zawsze wierzyć... Czy można jeszcze wierzyć w awans do fazy pucharowej Ligi Mistrzów?

Tak mówi matematyka. Mamy umiejętności, aby grać na wysokim poziomie. To dobrze skonstruowana drużyna, która może zajść daleko, a ja liczę na wiele zwycięstw w barwach Milanu. W mieście i na stadionie panuje wspaniała atmosfera. To, co widzieliśmy w meczu z Porto, to jak zapowiedź filmu, który będziemy przeżywać na San Siro podczas derbów.

A propos filmów - wiesz, że niedługo do kin trafi film o życiu Ibrahimovicia?

Wiem i pójdę go obejrzeć. Ibra to interesująca osobowość, jestem ciekaw tego filmu, by lepiej poznać historię życia Zlatana.

Jakie relacje macie ze Zlatanem?

Normalne, takie jak z innymi kolegami z drużyny. W szatni Ibra to miły i uczynny człowiek. Dużo rozmawia z kolegami, zawsze jest bardzo zaangażowany i bardzo profesjonalny. Dobrze się dogadujemy. Może na zewnątrz sprawia inne wrażenie - człowieka nieco bardziej skoncentrowanego na sobie, że tak to ujmę - ale nie dla tych, którzy pracują z nim na co dzień. 

Wracając jeszcze do filmu - chciałbyś, by nakręcono kiedyś opowieść o twoim życiu?

Zaproponowano mi to, kiedy wyszła moja książka. Ale to nie jest jeszcze dobry moment. Może kiedyś. Kto wie...

Co do właściwych momentów - wydaje się, że Milan w tym sezonie może naprawdę celować w scudetto. Wierzysz w to?

A dlaczego miałbym nie wierzyć? W lidze radzimy sobie naprawdę dobrze. Gramy ładną piłkę i mamy wiele różnych opcji. Jesteśmy młodą ekipą, która szybko się rozwija. Wiedziałem, że Leao to utalentowany zawodnik, ale gdy obserwuje się go z bliska, to jest to coś niesamowitego. Nie znałem natomiast Tonalego, który zrobił na mnie wrażenie swoją jakością i intensywnością. Poza tym są tacy gracze jak Gabbia czy Daniel Maldini, którzy prędko staną się świetnymi zawodnikami. 

Jeśli chodzi o Piolego, to co najbardziej cię uderzyło?

Energia. Emanuje pozytywną siłą, ale nie tylko to. Jest blisko zawodników i jeśli ma coś do powiedzenia, to mówi. Taktycznie też jest bardzo dobry, bo potrafi dostosować się do rywala. Powinien tylko poprawić swój angielski i francuski [śmiech]. Żartuję. Jego francuski skądinąd jest całkiem niezły.

Jak dotąd nie postawił jeszcze na parę "dziewiątek" Ibra-Giroud.

Możemy się uzupełniać. Przynajmniej w niektórych meczach. Jak dotąd Pioli dokonuje innych wyborów, ale mam nadzieję, że w przyszłości pogram więcej ze Zlatanem.

Najbliższa przyszłość to derby. Kluczowy mecz w walce o scudetto?

Ważny mecz, bo powiększenie przewagi nad Interem do 10 punktów byłoby świetne, choć do rozegrania zostało jeszcze wiele spotkań. Powiedzmy, że będzie to bardzo istotny, ale nie decydujący mecz, a Milan ma środki, aby tę walkę wygrać. Rywal z pewnością jest bardzo silny, ale jeśli zagramy na miarę naszych możliwości, możemy odnieść zwycięstwo. Jesteśmy Milanem i mamy siedem punktów przewagi - to chyba coś znaczy. Musimy mocno wierzyć w siebie. Szacunek dla rywala nie oznacza, że trzeba mu się poddać. 

Którego z rywali obawiasz się najbardziej?

Lautaro jest bardzo groźny, ale Inter ma wielu bardzo dobrych graczy oraz świetny kolektyw. Losy meczu są jednak w naszych rękach. Jeśli zagramy tak, jak potrafimy, możemy wygrać. 

Los sprawił, że trafiłeś do Milanu, a nie do Interu.

W karierze piłkarskiej, jak i w życiu, jest odpowiedni czas na odpowiednie decyzje. Milan to był dla mnie najlepszy wybór. Moja rodzina i ja czujemy się w Mediolanie bardzo dobrze. Ludzie są uprzejmi, bardzo pasjonują się piłką nożną, dobrze się tu żyje. Nie mam zbyt wiele wolnego czasu, a przy czwórce dzieci jestem dość zajętym ojcem. Wożę jednego z synów na zajęcia piłkarskie, córkę na jazdę konną... Cieszymy się życiem w mieście, często odwiedza nas rodzina oraz znajomi, jako że Grenoble jest dość blisko. Zwiedzaliśmy katedrę, która jest przepiękna, byliśmy nad jeziorem Como, gdzie wybraliśmy się w długi rejs. 

Zwykle zagraniczni piłkarze zakochują się w włoskiej kuchni...

Ah... Jestem Francuzem i muszę mówić, że francuska kuchnia jest najlepsza, chociaż.... Uwielbiam włoską kuchnię. Makaron al dente z sosem pomidorowym - przygotowany przez Michele, naszego szefa kuchni - jest fantastyczny. Poza tym mediolańskie żółte risotto, pizza... Mój brat, który jest specjalistą od żywienia, twierdzi, że pizza jest lepsza niż wiele innych dań. Jeszcze szynka parmeńska z melonem, no i tiramisu... Moja babcia Tonia robiła pyszne tiramisu, według mnie najlepsze na świecie. 

Opowiedz nam o swoich włoskich babciach. 

Tonia pochodziła z niewielkiej miejscowości pod Triestem, a Yvonne z Bergamo. Wyszły za mąż za dwóch Francuzów, ale włoskie korzenie pozostały i w szkole uczyłem się trochę włoskiego. To było jednak 20 lat temu. Teraz muszę szybko nadrobić i się poprawić. 

Już idzie ci całkiem nieźle. Ile czasu poświęcasz na naukę?

Kiedyś w szkole uczyłem się trzy godziny w tygodniu, ale - tak jak wspomniałem - to dawne dzieje. Staram się jak najwięcej mówić po włosku, ale mam jeszcze nad czym pracować. 

A jesteś zadowolony z tego, co udało się zrobić na boisku?

Tak, bo miałem różne problemy zdrowotne, do tego doszedł covid. Wiem, że mogę dać z siebie jeszcze więcej i że Milan też może pokazać więcej. Robię postępy wraz z drużyną. 

Powrót do reprezentacji to twój cel?

Reprezentacja to bonus, nie cel. Jestem już mistrzem świata i choć przegraliśmy u siebie finał Mistrzostw Europy, to osiągnąłem już w piłce wiele sukcesów, zarówno z kadrą Francji, jak i grając w Anglii. Nigdy nie powiedziałem i nie powiem, że rezygnuję z gry w reprezentacji. Jeśli Deschamps uzna, że mnie potrzebuje, to jestem do dyspozycji, ale w tej chwili jestem w pełni skoncentrowany na grze w Milanie. 

Liczysz, że zagrzejesz dłużej miejsce w Milanie? Może pograsz do 40-tki albo dłużej jak Ibra?

Zlatan to dobry przykład, jego piłkarska długowieczność jest zadziwiająca, choć jestem zaskoczony tylko częściowo, gdy widzę jego profesjonalizm. To głowa wszystkim dowodzi. Jeśli organizm nie sprawia problemów i nie brakuje motywacji, można grać bardzo długo. Ja sądzę, że jestem w stanie grać na określonym poziomie jeszcze przez kilka lat. 

Wiesz, że do twojego przyjaciela Szewczenki należy rekord goli w derbach? 14 bramek. 

O rany! Ile lat grał w Milanie?

Siedem.

Dajcie mi siedem lat i wrócimy do rozmowy... Żarty na bok, najważniejsza rzecz zwłaszcza w derbach to zagrać na miarę możliwości i jestem dobrej myśli. 

Jak będziesz świętował ewentualne zwycięstwo?

Poproszę Michele o tiramisu. Oby było dobre, może prawie tak dobre jak to, które robiła moja babcia.