Zamiarem klubu jest dotrwać do końca sezonu z obecnym trenerem i wówczas ocenić sytuację. Wczorajsze odpadnięcie z Pucharu Włoch to dalsze pogorszenie sezonu, ale gwiazdą przewodnią pozostaje zapewnienie kwalifikacji do kolejnej edycji Ligi Mistrzów - pisze Marco Pasotto na łamach La Gazzetta dello Sport.

Film powtarza się jeszcze raz, co stanowi swojego rodzaju pętlę, która doprowadza kibiców do frustracji. Zły scenariusz: kryzys, poprawa (często wręcz wyraźna), która daje mylne wrażenie, a następnie powrót do ciemności. Miało to miejsce wczoraj w Pucharze Włoch, po błyskotliwym zwycięstwie 3:0 nad Empoli w Serie A, miało to również miejsce w Salerno po tym jak Milan wygrał 3:0 z Monzą. Dostarczanie dalszych dowodów jest zbyteczne: taki właśnie jest Milan 2023/2024. Mówiąc najprościej: kierowca nie jest w stanie wykorzystać pełnej mocy silnika. Jedziesz na niskich obrotach, potem przyspieszasz, po czym wracasz do prędkości, która jest nieproporcjonalna do mocy samochodu. Za kierownicą siedzi Pioli, który stara się zapewnić swojemu zespołowi ciągłość dobrych wyników. W ciągu dziewięćdziesięciu minut prawie zawsze jest Milan, który może się podobać i taki, który rozczarowuje. I najwyraźniej, nie znaleziono na to rozwiązania.

Głównym problemem trenera jest to, że teraz stracone bramki zaczynają się kumulować w bardzo niebezpieczny sposób. Spadają jedna za drugą jak liście na jesień: walka o scudetto, której byliśmy świadkami kilka tygodni temu, nieudane starania o awans do 1/8 finału Ligi Mistrzów, a teraz Puchar Włoch, który w takim sezonie mógł być pocieszeniem. Również dlatego, że drabinka nie była zbyt wygórowana. Pozostaje tylko Liga Europy, gdzie aby dotrzeć do finału potrzeba rozegrać aż dziewięć spotkań, a po drodze można napotkać na takie drużyny jak chociażby Liverpool. Najważniejsze jest uzyskanie kwalifikacji do kolejnej edycji Ligi Mistrzów. To właśnie tutaj - w przeważającej mierze - ten czynnik jest kluczem do zrozumienia sytuacji i stanowiska Piolego. Wyobraźmy sobie klub, w którym zawsze musisz rywalizować o zwycięstwo. Jednak Milan należący do RedBird to drużyna, która myśli o szerokim spektrum. Cardinale reprezentuje myśl, która nie opiera wszystkiego na wynikach, ale na całym projekcie. Duże znaczenie ma bilans i podejmowanie decyzji dopiero na koniec sezonu.

To jest powód, dla którego Pioli pozostał na swoim stanowisku po fatalnym remisie 2:2 z Salernitaną, czyli w momencie, w którym pozycja trenera zachwiała się najbardziej w ciągu jego czterech i pół roku urzędowania na tym stanowisku. Pomógł także brak realnych alternatyw. W tamtym momencie klub zadał sobie pytanie: jeżeli dokonamy zmian i powierzymy ławkę trenerską komuś innemu, kto może zagwarantować, że sytuacja jeszcze bardziej się nie pogorszy? Nauczką może być Napoli... Dlatego Pioli kontynuuje przewodnictwo w klubie, mimo utraty kolejnych celów, ponieważ kierunkiem przewodnim pozostaje czwarte miejsce w Serie A. Kiedy to zostanie osiągnięte, finanse klubu będą na dobrej pozycji, bez załamań. Odpadnięcie z Pucharu Włoch spowodowało dalszy spadek notowań szkoleniowca. Nazwisko Conte będzie wisiało w powietrzy do końca sezonu, ale bieżący sezon pokazał krytyczne problemy, których klub nie może zignorować. Brak ciągłości wyników, niejednokrotnie zamieszanie taktyczne, stabilność psychiczna (drużyna Milanu w drugiej połowie ani trochę nie przypomina tej z pierwszej). Ale na szczycie astronomiczna ilość kontuzji. Jednocześnie Pioli w dalszym ciągu cieszy się uznaniem w drużynie.