wtedy będzie nagonka by szpaler przed derbami robić w mediach ;]

to chyba wolę jednak w derbach przegrać ;]

No nie do końca. Żeby przyklepać scudetto po następnej (32) kolejce, potrzebowaliby 19 punktów przewagi nad drugim miejscem. Nawet jeśli przegramy, a oni wygrają, to przewaga będzie wynosić 17 punktów. To by oznaczało, że w derbach wystarczyłby im remis do zdobycia mistrzostwa. Jednak jeśli teraz razem wygramy swoje mecze, to różnica 14 punktów zostanie zachowana, przez co remis w derbach jeszcze nie dawałby Interowi mistrzostwa.

xD

To teraz zapraszamy Żiru, Pulisica i Loftusa

PS. To nic nie da

Nie zgodzę się do końca.
No, chyba, że z góry zakładamy, że nie ma znaczenia czy skończymy sezon na trzecim, czy na drugim miejscu. Ale nawet w tym przypadku to znaczenie się duże. Na tyle duże, aby nie odpuszczać meczu z przedostatnią drużyną w tabeli. Bo gdyby chodziło o zespół powiedzmy walczący o puchary, na którym moglibyśmy się poharatać, to rozumiem. Ale takie mecze z całym szacunkiem dla Sass, to dla nas komplet punktów niezależnie od wystawionego składu.
Za tydzień gramy z Interem, tam zakładam prawdopodobną porażkę, co przy niedzielnej porażce z Sassuolo, a jednocześnie dwóch wygranych Juve w Lidze, daje im możliwość zrównania się z nami punktami. I potem mecz z nimi - gdzie wszystko się może wydarzyć.
Drugie miejsce należy utrzymać - nawet dla psychicznego komfortu i mimo wszystko pewnego prestiżu. A już na pewno nie możemy sobie skomplikować sytuacji porażką ze spadającej do Serie B Sassuolo.

Szczerze, nikt nie będzie pamiętać za kilka lat czy w kampanii 2024 Milan był 2 czy 3, a i pieniądze są raptem o 2 mln euro większe co dla klubu pokroju Milanu niewiele znaczy, natomiast zwyciestwo w lidze europy przejdzie do historii, bo bylibyśmy ostatnim zwyciezca tych rozgrywek, poza tym kolejny mecz z leverkusen wygeneruje znacznie większe przychody niż ta różnica za miejsca w seriea.
Pamieta się tylko zwycięzców, 3 lata temu był sezon Milanu, rok temu Napoli, obecny jest Interu...

Mimo wszystko poziom Sassuolo nie powinien być na tyle kłopotliwy, aby wybierać gdzie mamy zwyciężać. Mamy to szczęście, że przed arcyważnym meczem rewanżowym z Romą trafia nam się tak łatwy (teoretycznie) terminarz. I powinniśmy to wykorzystać.
Problemem w tej chwili może być Pioli, i jego zarządzanie rotacją.
Dobry trener powinien bez przeszkód wykorzystać fakt tego dosyć szczęśliwego terminarza, i powinien powalczyć w tych obu najbliższych meczach o zwycięstwa.
Roma będzie grała z Udinese, też się troszkę poharata, bo Udine lubi zabierać faworytem punkty, a przynajmniej twardo im się postawić.
Mnie martwi mecz z Interem, na który wyjdziemy i tak już dosyć mocno wyeksplatowani. Potem Juve, które również nie gra w Pucharach ( nie wiem kiedy kolejne mecze PW)
Tutaj nie ma się co zastanawiać, tylko wygrać dwa najbliższe mecze. I utrzymać bezpieczną przewagę.

Zapominasz o tym, że druga drużyna będzie grała w Superpucharze Włoch. Zwycięstwo w nowym Supercoppa Italia gwarantuje 8 milionów euro, co przy 2 milionach więcej za drugie miejsce w lidze dałoby w sumie 10 milionów, a to już naprawdę spore pieniądze. Zresztą już samo dojście do finału SI to 5 milionów. Nowy Superpuchar to coś, o co warto się bić, jeśli chodzi o kasę. Rozgrywasz dwa mecze, a dostajesz za nie nawet 8 baniek. Więc o drugie miejsce warto powalczyć.

Wiesz, że nie tylko Pioli tak robi?

Fakt, że inni tak robią, zmienia coś złego w coś dobrego? Wyczuwam tu usprawiedliwienie w stylu "nieważne, że partia X kradnie, bo partia Y też kradła". To, że jakieś postępowanie charakteryzuje większą grupę ludzi, wcale tego postępowania nie czyni dobrym lub właściwym.

Taka rotacja jest bez sensu. Jeśli zmieniasz 1, 2, góra 3 piłkarzy co mecz, to nie tylko pozwalasz podstawowym zawodnikom odpocząć, ale również utrzymujesz rezerwowych w formie. Jeśli rotujesz w stylu Piolego, czyli ciągle ci sami (chyba że kontuzje lub zawieszenia uniemożliwiają wystawienie jakiegoś zawodnika), a potem nagle zmiana połowy lub więcej składu, to siłą rzeczy wprowadzasz na boisko piłkarzy bez formy. Jović w ostatnich 10 meczach tylko dwukrotnie wychodził w pierwszym składzie, a w 3 ostatnich meczach uzbierał pół godziny gry. Okafor podobnie - na 10 ostatnich meczów tylko trzy razy w pierwszym składzie, a w 3 ostatnich meczach zaliczył 40 minut gry w sumie. Terracciano jest w jeszcze gorszej sytuacji. To są faceci, którzy nie czują gry, bo nie są utrzymywani w rytmie meczowym. Oczywiście, mogą wyjść na boisko i pokazać się z dobrej strony, ale dużo prawdopodobniejsza jest sytuacja jak w meczu z Monzą: wymienimy 3/4 składu, a w przerwie wędka i wchodzą podstawowi zawodnicy, by gonić wynik.

Żeby nie było, ja doskonale rozumiem potrzebę dawania odpoczynku piłkarzom. To oczywiste, szczególnie grając co trzy dni. Ale duże znaczenie ma też to, w jaki sposób się rotuje. Rotacja w stylu Piolego - jak również jakichś innych trenerów, o których wspomniałeś - właściwie nie ma żadnych plusów. Zauważ, jak gra z pierwszym składem pomogła Chukwueze. Kiedy grał wśród rezerwowych od czasu do czasu, to wyglądał jak łamaga. Kilka razy zagrał z Leao, Giroud i całą resztą, a wygląda jak inny zawodnik. Bo łatwiej jest do dobrze pracującej maszyny wprowadzić jeden czy dwa elementy, niż wymienić ich dziesięć. Nie wiem, może w innych drużynach to się sprawdza, nie śledzę ich, ale w Milanie ta rotacja w 99% przypadków wychodzi nam bokiem, a Pioli gubi punkty. Przecież takich spotkań, gdzie przez wymianę 3/4 składu Milan przegrał lub zremisował, było już w bród. I to najczęściej miały one miejsce pomiędzy meczami w Europie właśnie.

Jak chłop czasami nie wykorzystuje wszystkim zmian, a jak już robi zmiany to w 60 minucie jak przegrywamy. O jakiej rotacji my mówimy? xD To co on robi to nie jest rotacja, tylko wymiana 3/4 składu i to jeszcze w jakiejś dziwnej konfiguracji, której nikt normalny by nie wystawił. Ostatnio o dziwo przy swojej rotacji wpadł na genialny pomysł i wystawił Pulisicia na 10, a Chukwu na skrzydle, szkoda tylko, że zrobił to w meczu o pietruszkę zamiast wypróbować to w meczu o stawkę, bo to ustawienie ma dużo więcej sensu niż granie RLC na 10. Zresztą wyżej Gianni to bardzo dobrze wytłumaczył.

Z jednej strony krytyka Pioliego przybiera dosyć agresywny ton (nie w tym przypadku rzecz jasna, tutaj jest to jak najbardziej uzasadnione) z drugiej zaś strony sposób usprawiedliwiania trenera wchodzi na zupełnie nowy poziom abstrakcji. Pioli powtarza te same błędy w nieskończoność. To co było nasza bolaczka w poprzednich latach jest nią nadal. Natomiast coraz nowsze argumenty na usprawiedliwianie słabości Stefano są serwowane.

Między innymi kolega Milanboy osiąga tutaj poziom iście artystyczny co też trzeba docenic bo i kreatywnością musi się wykazać niemała ^^