Milan w poniedziałek ogłosił pierwsze nazwisko, które pojawiło się w Galerii Sław z okazji 125. rocznicy powstania klubu. Mowa o Franco Baresim. Wydarzyło się to jakieś 15 godzin po tym, jak kapitan obecnego Milanu otrzymał czerwoną kartkę za protesty. Co więcej, kapitanem była ta sama postać, która jeszcze niedawno była bohaterem afery związanej z cooling break. Wnioski? Milan ma problem ze swoimi kapitanami, a Theo Hernández w żadnym stopniu nie dorównuje takim postaciom jak Rivera, Baresi czy Maldini. Pod względem piłkarskim jest świetnym zawodnikiem, ale jako przykład dla innych członków zespołu – już nie. Kto powinien piastować funkcję kapitana Milanu? – takie pytanie zadaje Luca Bianchin na łamach La Gazzetta dello Sport.

Brakuje mocnego kandydata i nie przez przypadek tydzień temu Fonseca mówił o rotacji na skrzydle: "Kiedy tu przybyłem, kapitana wybierano spośród zawodników, którzy rozegrali najwięcej meczów w klubie. Szanuję tę zasadę, ale chcę wspólnego, rozszerzonego przywództwa. Chcę podzielić się tą odpowiedzialnością z większą liczbą zawodników. W tej chwili jest pięciu, którzy mogą zostać kapitanami". Calabria, Theo, Leão otrzymał opaskę w meczu z Lecce, Tomori z Lazio, Maignan ma w klubie taki sam staż jak Fik.

Jednak te kandydatury mają swoje plusy i minusy. Calabria to wychowanek Milanu, grał tylko tutaj, od dziecka jest kibicem Rossonerich i był kapitanem w roku zdobycia scudetto. Ci, którzy mają okazję się o nim wypowiadać, stwierdzają, że Davide jest rzecznikiem zespołu, nawet w momentach, gdy nie miał całkowitego przywództwa. Obecnie jest kontuzjowany i po powrocie będzie musiał dzielić podstawowy skład z Emersonem Royalem. Czy kapitan może grać co drugi mecz? Jeśli chodzi o Theo: obecne wydarzenia wiele mówią, a niektóre epizody z przeszłości potwierdzają, że Francuz przynajmniej raz na sezon "traci głowę".

Liderem szatni Milanu jest niewątpliwie Mike Maignan. Mike ma osobowość i jego koledzy z drużyny to czują. Nie jest kapitanem, bo w Milanie liczy się staż, może również dlatego, że jest bramkarzem? Może również ze względu na fakt, że nigdy nie chce rozmawiać z mediami? Kapitan też musi czynić te powinności, szczególnie w trudnych momentach. Jeżeli chodzi o Tomoriego i Leão – wątpliwości są dość oczywiste. Rafa to dobry chłopak, ale nie ma w sobie tego charakterystycznego ognia rywalizacji. Nie jest to jakość kapitana... Fikayo z kolei bardzo słychać na boisku, jest poważny, gra dla Milanu od 2019 roku, często pobudzony, zdenerwowany, podczas gdy kapitanowie to często postacie o cichej charyzmie.

Następnie na scenę wchodzi dwóch alternatywnych kandydatów. Álvaro Morata przybył do Milanello zaledwie kilka miesięcy temu, ale jest kapitanem reprezentacji Hiszpanii, wiele wygrał, występował w Realu Madryt i z opaską kapitana zdobył mistrzostwo Europy. Morata jest dojrzały. Gdyby Fonseca postawił na niego, nikt nie mógłby mieć nic przeciwko. Inne sensowne nazwisko to Matteo Gabbia. Matteo jest całym sercem fanem Milanu, w klubie od 2012 roku. Jest przede wszystkim doceniany za boiskową inteligencję. Jest poważny, dokładny, ma wrażliwość odczytywania sytuacji i dialektykę przewyższającą prawie wszystkich swoich kolegów z drużyny. To nie przypadek, że po porażce we Florencji po raz kolejny udał się przed kamery na wywiad pomeczowy. Przeciwwskazania? Można dyskutować o jego wieku – 24 lata. Do końca 2023 roku nikt w Milanie nie uważał go za podstawowego gracza, więc jego cursus honorum byłoby bardzo szybkie: w ciągu dziewięciu miesięcy od ostatniego obrońcy w rotacji do kapitana. Winston Churchill w 1943 roku powiedział słynne: "Ceną wielkości jest odpowiedzialność".