Dziedzictwo i spuścizna zaprzepaszczone w ciągu zaledwie trzech lat. Wydaje się, że to era paleozoiczna, ale mistrzostwo Włoch w wykonaniu Milanu sięga czasów zaledwie trzech lat wstecz. Nikt nie narzucał drużynie, że musi powtórzyć scudetto w kolejnym sezonie, ale to sensacja, że po tak krótkim czasie z tamtego Milanu – rozumianego jako całość – nie zostało praktycznie nic. Pomimo dużych inwestycji w trakcie mercato (ponad 120 mln €, tylko w tym sezonie), Rossoneri pogorszyli się niemal pod każdym względem: występów w Europie, tabeli ligowej, zdecydowanie zubożona wartość składu (wyceny Theo i Leão sięgały liczb trzycyfrowych). Jedyne, co udało się uratować, to bilans, który pozostaje dodatni i pozwoli na rozsądny poziom działania podczas letniego mercato, nawet bez Ligi Mistrzów. Jednakże w obliczu takiego scenariusza właściciel z pewnością będzie zmuszony do zdecydowanej interwencji latem. Klub czeka rewolucja, która została wymuszona.

Gerry Cardinale zdecyduje o losie zarządu. Mało prawdopodobne, że Ibra będzie rozliczany, ponieważ znajduje się na liście płac RedBird Capital Partners i nie jest dyrektorem wykonawczym klubu. Podważanie pozycji lub redukcja zatrudnienia Szweda byłaby równoznaczna z samobójczą bramką w kontekście wizerunkowym, co potwierdzałoby, że popełniono błąd zaledwie pół roku temu. Bardziej logiczne jest uzupełnienie kadry menedżerskiej poprzez przywrócenie postaci dyrektora sportowego, którego brakowało od czasu odejścia Maldiniego i Massary. Wewnętrzna reorganizacja, redystrybucja obowiązków pomiędzy dyrektora generalnego (Furlani) i dyrektora technicznego (Moncada), pod nadzorem Ibrahimovicia, okazała się niewystarczająca. Brakuje dyrektora sportowego, a nowy wkrótce przybędzie (Moncada powróci do swojej dawnej funkcji, tj. osoby odpowiedzialnej za zarządzanie obszarem skautingu). Nazwisko nowego dyrektora sportowego? Tare lub Paratici. Trwają oceny kandydatur, bowiem klub z biegiem czasu zrozumiał, że to postać, której nie można pomijać w zarządzaniu zespołem.

Kilka dni temu Ibra wyjaśnił, że Conceição "czuje się dobrze, robi postępy, ma pełne zaufanie". Trudno się z nim zgodzić co do postępów, ale w każdym razie normalnym zachowaniem jest ochrona trenera w trakcie sezonu, gdy wciąż są pewne cele do osiągnięcia. Podobnie było w przypadku Piolego, chociaż było jasne, że ta relacja zmierza do końca. Portugalczyk, o ile nie wydarzy się cud w kwestii czwartego miejsca, wydaje się znajdować w podobnej sytuacji: parasol ochronny będzie otwarty do końca maja, a potem pozostanie już myślenie o kolejnej kampanii, szukanie nowego trenera zdolnego rozwiązać wszelkie problemy, ale i stworzenia mu warunków do tego potrzebnych.

Ostatni z elementów to kadra. Trzeba utworzyć zespół na sezon 2025/2026 nie tylko na podstawie parametrów technicznych, ale całościowo. Niektórzy piłkarze, z różnych powodów, znaleźli się na marginesie projektu, np. Jović, Chukwueze, Terracciano i Florenzi. Są też tacy jak Tomori i Emerson oraz inni u kresu swojej kariery w klubie, jak T. Hernández. Abraham i João Félix powrócą do swoich macierzystych klubów, inni zaś ponownie wylądują w kadrze po zakończeniu wypożyczenia (zapadną rozstrzygnięcia dotyczące: Saelemaekersa, Kalulu, Pobegi, Adliego, Okafora, Bennacera, Colombo). Zapowiada się długie lato, w którego trakcie klub będzie musiał nie tylko zdecydować, na których nazwiskach się skupić, aby wzmocnić drużynę, ale także – jak przerzedzić skład.