Zvonimir Bonan udzielił wielu ciekawych wypowiedzi w rozmowie z Andrei Longonim na kanale YouTube (Milan Hello). Poniżej przedstawiamy najciekawsze fragmenty z drugiej części wywiadu (pierwsza jest dostępna TUTAJ).

Co sądzisz o Paolo Scaronim? "To osoba, która nigdy nie powinna zajmować się piłką. On nie ma nic wspólnego z piłką nożną. Ale niektórzy ludzie ze względu na władzę, jaką mieli i stanowiska, jakie zajmowali, nigdy tak naprawdę nie zadawali sobie głębokich pytań, nigdy nie stworzyli tej duchowej struktury, aby zapytać: czy to jest dla mnie właściwe, abym tam poszedł i objął takie stanowisko? Oczywiście kierują się własnymi interesami. Ale Milan? On nie ma nic wspólnego z Milanem. Chociaż nadal jest świetnym menedżerem, odniósł wielkie sukcesy. Nie śledziłem jego życia, tak jak on nie śledził mojego. Kiedyś musieliśmy udać się do Lega Serie A, a on nie mógł. Byliśmy na stadionie, zwracałem się do niego oficjalnie, ponieważ trzymałem go na dystans. Maldini powiedział do niego: »Paolo, dla Zvone to był jego chleb powszedni przez ostatnie lata, był zaangażowany w różne instytucje, zna ligę, wie, jak robić takie rzeczy«. Ja też miałem w kontrakcie obowiązki reprezentacyjne, ale nie obchodziło mnie to, ponieważ musieliśmy uporządkować inne rzeczy. A Scaroni odpowiedział na to: »OK, to wyślij mi jego CV« (śmiech)".

Czyli poprosił cię o twoje CV? "Powiedziałem mu, żeby s********* i wyrzuciłem go z biura. Powiedziałem mu: Co ty k**** robisz w piłce nożnej? Odpowiedział Mi: »Dlaczego miałbym wiedzieć, co robiłeś w życiu?«. W porządku (śmiech). Nie musisz, ale ja też nie muszę cię szanować. Ale powiedziałem to w naturalny sposób, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Nie chodzi o to, że potem się wściekłem, ale wtedy zareagowałem i wyrzuciłem go z biura. To jest właśnie moje zdanie o Scaronim".

Co myślisz o Giorgio Furlanim? "Giorgio Furlani jest kibice Milanu, prawdziwym kibicem Milanu. Ale na swój sposób. Jest matematykiem, biznesmenem pracującym dla funduszu i to jest jego sposób postrzegania rzeczy, nie potrafi dobrze odróżnić, co Milan znaczy dla nas. Ale wspierał go przez całe życie, znałem go wcześniej i nie ma co do tego wątpliwości. Furlani ma swoich szefów, przed którymi odpowiada, zapominając o pasji, sporcie, piłce nożnej, wszystkim, co należy, wszystkich innych wartościach, które są Milanem dla wszystkich normalnych ludzi, którzy kochają Milan. On jest po prostu kwadratowym menedżerem i tyle. Nie wie, jak grać w piłkę nożną. To jest normalne. Powinien otaczać się ludźmi, którzy rozumieją piłkę nożną. On też powinien zadać sobie pytania, zrozumieć co jest dobre dla Milanu i że Maldini i Massara byli dobrzy dla Milanu. To była techniczna ochrona, nie wspominając o reprezentacji symboliki, którą wnosi Paolo. Zarzucam mu bardziej to niż fakt, że wie lub nie wie – nie wie. I myśli, że Moncada wie wszystko. Takie są fakty. Bo skauting wystarczy, żeby wszystko zrozumiał".

A jak wygląda sytuacja dotycząca dyrektora sportowego? "Jeśli dojdzie do powołania dyrektora sportowego, będzie on całkowicie zamknięty, praktycznie zredukowany do jednopoziomowej technokracji bez ambicji. Nie sądzę, aby miał ważną rolę, która mogłaby zmienić historię. Zamiast tego powinien mieć rolę reprezentowania klubu, bycia pośrodku między drużyną, trenerem i klubem: ochrony wszystkich i wszystkiego, to jest to, co robi dyrektor techniczny. Musi wiedzieć, kiedy zawodnik jest w kryzysie, trener z nim nie rozmawia i musi iść do zawodnika. Kiedy trener jest w kryzysie lub może trochę zdenerwowany, musi zadać mu kilka pytań, aby wyjaśnić jego pomysły lub wywrzeć na nim presję. Rola dyrektora sportowego jest zbyt ważna, ale oni tego nie widzą. Dla Giorgio Moncada jest doskonałym skautem, jak powiedziałem: może wybierać graczy i to wystarczy. Nie sądzę, aby uważali całą inną pracę dyrektora sportowego za ważną, w przeciwnym razie ta funkcja byłaby obsadzona już od kilku miesięcy".

Czy kilka miesięcy po tym słynnym wywiadzie dla Sky, zrozumiałeś rolę Ibrahimovicia? "Przepraszam. Powiedziałem to dla dobra Ibrahimovicia, którego tak bardzo szanuję. Lubię go i zawsze będę, szczególnie za ten moment, kiedy wrócił i za to, co dał Milanowi przez te półtora roku. Nie odpuszczę tego, jest moim piłkarskim bratem. Wszystko, co teraz robi, nie jest Ibrahimoviciem, nie za to, za kogo go uważaliśmy. Nawet ta ostatnia delegitymizacja... Z jego deklarowaną siłą, godnością i odwagą odchodzisz od razu. Natychmiast! Gdzie podziało się to wszystko, co myślałem, że ma? Tak mi przykro, to nie jest dobre dla niego, ale to nie jest dobre dla nikogo, ponieważ jest niezwykłym piłkarzem i dał Milanowi tak wiele. Możemy to postrzegać jako wzrost, jako dezorientację w pozostaniu bez pewnych jasności, jakie daje piłka nożna. To normalne, ale mam nadzieję, że dojdzie do właściwych wniosków, oderwie się i naprawdę wzrośnie, tak jak nakazuje Bóg”.

Jest też influencerem na Instagramie, prawda? "On nie jest dyrektorem Milanu, jest z RedBird. Nie ma go w schemacie organizacyjnym. Żartuję (śmiech). Nie możemy go chronić za to, kim był, to mnie zasmuca. Ale musisz myśleć, musisz się uczyć, musisz czytać, musisz myśleć o innych i pracować nad sobą".

Co myślisz o Cardinale? "W ogóle mnie to nie obchodzi".

Z drużyny mistrzowskiej pozostało niewiele, jeśli w ogóle coś, i prawdopodobnie ulegnie ona dalszemu rozbiciu tego lata... "Trudno to wytłumaczyć, jakby chcieli demaldinizować lub demassarizować. Byłem tam na początku, ale ci dwaj byli symbolem tych trzech lat. Trudno w to uwierzyć, po co robić sobie taką krzywdę? Prawdopodobnie nie wierzyli, że niektórzy piłkarze mogą dobrze sobie radzić w Milanie, ale nie rozumieli, że to nie jest tylko kwestia jakości indywidualnej, ale kwestia tego, jak zmontować drużynę, ducha, który się narodził. Wygrali razem, są zwycięzcami. Dodać to coś i już masz piękną drużynę. Dodaj prawego obrońcę, młodego napastnika... Inwestuj! Kup Osimhena, zdobądź świetnego prawego defensora. Masz drużynę, która była w półfinale Ligi Mistrzów, zdobyła mistrzostwo Włoch. Drużynę, która ma charakter, która popycha jednych do drugich, która pracuje na boisku. Rozmontowanie tego było niesamowicie nieostrożne i na początku lata to właśnie powiedziałem. To nie jest kwestia jakości indywidualnej piłkarzy, o to chodzi. Chodzi o grupę, wiemy że duch zespołu jest często silniejszy niż indywidualność. Jeśli tego nie ma, nigdy nie będziesz wygrywał".

Czy słyszałeś kiedyś, żeby Maldini komentował to, co dzieje się w Milanie? "Tak, rozmawiamy. On cierpi, wiem, że cierpi. To trudne. Ale oczywiście zawsze pozostaje bardzo, bardzo przywiązany do Milanu, urodził się jako prawdziwy Milanista. Ja się nim stałem, ale te osoby, które się nimi urodzili – to zupełnie inne sprawa i zdaję sobie z tego sprawę, ponieważ jestem z Dinamo Zagrzeb od pierwszego dnia. Chociaż tak bardzo kocham i szanuję Milan. Paolo czuje to wszystko, oddał całe swoje życie dla Milanu. Pewnego dnia powiedziałem mu, że na koniec musi być szczęśliwy, pod koniec dnia, czy wróci, czy nie – kto wie, nie miałby nic przeciwko temu (śmiech). Lata mijają każdemu, ale on nadal byłby całkiem świeży – zakończył swoją historię w Milanie".

Czy Paolo wróci? To marzenie wielu kibiców... "Rozmawialiśmy wcześniej, on zawsze byłby gotowy oddać się Milanowi w absolutny sposób, jak zawsze robił to jako piłkarz lub jako menedżer. Czy tak się stanie? Nie wiem, nie mam pojęcia. Szczerze mówiąc, gdyby mi coś takiego powiedział, nie nie ujawniłbym tego tutaj. Ale nie wydaje mi się, żeby były takie sytuacje...".

Czy kiedykolwiek wrócisz do Milanu? "Nigdy nie wrócę do Milanu. Zawsze będę kochał Milan. Moją ostatnią stacją jest Dinamo Zagrzeb, po tym doświadczeniu nigdy więcej nie będę pracował w piłce, bez względu na to, jak ciężko będzie. Mam dość jasne wyobrażenie o tym, co chcę robić. To trochę jak zamykające się koło. Mój ojciec był przedstawicielem Dinamo Zagrzeb w małej miejscowości, w której wszyscy byli kibicami Hajduka Split. To tak, jakbyś urodził się jako kibic Milanu w miejscu, w którym wszyscy są kibicami Interu. Dorastałem w ten sposób, a potem w wieku 13 lat poszedłem do szkółki Dinamo Zagrzeb, gdzie grałem z moim bratem. Potem w wieku 15 i pół roku byłem w pierwszej drużynie, w wieku 18 lat zostałem kapitanem... Urodziłem się w niebieskim, całe moje życie jest w niebieskim i skończę w niebieskim. Urodziłeś się w czerwono-czarnym, będziesz żył w czerwono-czarnym i skończysz w czerwono-czarnym. Dla mnie jest Dinamo Zagrzeb. Bardzo kocham Milan i bardzo szanuję, ma klasę, ma coś innego niż wszystkie inny kluby piłkarskie na świecie. Barcelona ma coś z tego, ale nie tę klasę. Żaden inny klub na świecie nie ma takiej klasy, jaką ma Milan".

Gdyby sezon Milanu zakończył się w najlepszym możliwym scenariuszem, czyli zwycięstwem w finale Pucharu Włoch, jak byś go ocenił? "Teraz wielu ludzi akceptuje przeciętność. Cieszy się z Superpucharu Włoch, który nigdy nie powinien zostać rozegrany... Potem było pięknie, bardzo mi się to podobało tamtego wieczoru, ponieważ robienie tego w ten sposób jest zabawne. Ale potem to się kończy, to błysk. Niestety sezon jest dość dramatyczny, nie dorównuje wielkości Milanu. Nikt, kto naprawdę rozumie, kto ceni to, czym powinien być AC Milan, nie może być zadowolony z tego sezonu. Wtedy dali nam do zrozumienia, że powinniśmy natychmiast odpaść z Pucharu Włoch, aby grać w Serie A i Lidze Mistrzów. To jest Milan i do tego powinien dążyć każdy, kto pracuje w Milanie i kocha Milan. To są poziomy Milanu, to jest wielkość Milanu. Nie teraz z Pucharem Włoch, co to ratuje? Nic... Właściwie, to jest trochę smutne. To śmieszne. Może uratować Bolognę, może uratować jakiś inny przecięty zespół, który wygrał w swojej historii niewiele. W Milanie nie może uratować sezonu. Lepiej go wygrać, a także dać trochę siły chłopakom, żeby poczuli się trochę silniejsi na przyszły sezon, kiedy będziemy musieli poukładać sobie pewne sprawy. Tak, lepiej go wygrać. Ale niech Pucharu Włoch uratuje sezon Milanu. Daj spokój, nie żartujmy".

Kogo chciałbyś zobaczyć na stanowisku trenera w przyszłym sezonie? "Nie zastanawiałem się nad tym: Conte, jak wszyscy ludzie, którzy rozumieją piłkę nożną. Chociaż myślę, że byłaby to bardzo trudna relacja między właścicielem a Antonio Conte. Nie wiem, jak długo by to przetrwało i jak bardzo byłby w stanie zaakceptować pewne rzeczy, jak bardzo ścieraliby się o zawodników, mercato i to, co uważa za konieczne, aby Milan mógł się poprawić i wygrać. Bo on jest trenerem, który chce wygrywać. Więc... szczerze o tym nie myślałem. Absolutnie nie lubiłem ostatniego Allegriego, nie można robić takiego futbolu w Milanie. Samo bycie pragmatykiem to nie Milan, chociaż szanuję jego umiejętności rozumienia balansu drużyny i rozumienia, gdzie inne drużyny mają problemy. Lubię inny ideał dla Milanu, szukałbym trenera, który gra w stylu Milanu".

Jak wyjść z tej sytuacji? Co powiedziałbyś kibicom AC Milan w tej sytuacji? "Mam nadzieję, że w pewnym momencie dojdziemy do bardziej ambitnego właściciela, bardziej zorientowanego na piłkę nożną, który rozumie, czym jest Milan, jego wartość i jego wielkość. Ustabilizowali go, robią dobry marketing i w porządku, że sprowadzają ludzi, którzy naprawdę znają się na piłce nożnej i którzy mają pasję i ambicję, aby wygrywać, w przeciwnym razie zawsze zderzalibyśmy się z tymi samymi problemami. Chociaż powiem, że jest w kadrze wielu dobrych zawodników. Nie mogę powiedzieć, że Reijnders i Fofana nie są dobrymi transferami. Tak, są dobrymi transferami. Czy Maignan nie jest fenomenem? Mam nadzieję, że przedłużą jego kontrakt... O to właśnie chodzi. Trudno im zmienić kulturę i ideę tego, czym dla nich jest firma AC Milan, podczas gdy dla nas jest to klub Milan. Więc mam nadzieję, że zmienią kurs, przyjmą ludzi, którzy rozumieją piłkę nożną i że będą mogli zbudować inny i zwycięski Milan, lub przynajmniej konkurencyjny. Muszą tylko przemyśleć, czym naprawdę jest Milan, wtedy to zrozumieją. Ale muszę się zmienić".