Z jednej strony model biznesowy. Z drugiej potrzeby sektora sportowego. Dwie rzeczy, które muszą koniecznie współistnieć i ze sobą współpracować. Jeśli jest coś, czego Milan nauczył się – własnym kosztem – w ostatnich latach, to właśnie to, że wytyczne zarządzania nie zawsze mogą górować nad wszystkim innym. Muszą tam być, ale czasami trzeba po nie sięgnąć. Nie oznacza to, że należy się ich wyprzeć, ale przebudować w oparciu o bieżące potrzeby klubu. Po załamania finansów za czasów Chińczyków, najpierw trzeba było odbudować wiarygodną strukturę finansową z trzech powodów: aby uchronić się przed sankcjami UEFA, oczyścić finanse w celu przyszłej sprzedaży i oczywiście, aby móc pozwolić sobie na wzmocnienie zespołu. Fundusz Elliott, który przejął zarządzanie klubem z powodu niewypłacalności Li, rozpoczął wysiłki naprawcze, które mniej więcej odpowiadały wspinaczce na ośmiotysięcznik bez tlenu. Między Elliottem a RedBird finansowa wirtuozeria odniosła sukces, a bilans przybrał zielony kolor po osiemnastu latach czerwieni. Teraz jednak pojawiają się inne potrzeby, ponieważ model – taki, jak został stworzony trzy lub cztery lata temu – już się nie sprawdza. W tym sensie, że brak wyników sportowych generuje straty, utracone przychody, piłkarzy, którzy są wdzięczni za przygodę i przenoszą się tam, gdzie mogą mieć wszystko od razu. I tak, jest to model, który się zmienia. To, co wydawało się niepodważalnymi i obowiązkowymi wytycznymi, w niektórych przypadkach nie jest już tak rygorystyczne – podsumowuje Marco Pasotto w artykule na łamach LGdS.

Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest metryka. Jedną z najbardziej "słynnych" mantr był przedział wiekowy zawodników, których należało sprowadzać do Milanello: poniżej 25. roku życia. Oczywiście z pewnymi wyjątkami, jak to było w przypadku Ibry i Kjæra. Pomysł był – i zasadniczo nadal jest – sprowadzać stosunkowo młodych graczy, dobrych, ale niezbyt popularnych i z potencjałem. Upływ czasu pokazał, że bez niektórych "senatorów" jest bardzo ciężko. Dlatego przybyli na przykład Giroud i Florenzi. Ale to właśnie w tym roku problem ten szczególnie się uwidacznia. Teoretycznie pomoc sezonu 2025/2026 mogłaby składać się z Modricia, Xhaki i Fofany. Oprócz Francuza, który ma 26 lat, mówimy o zawodnikach, którzy we wrześniu skończą odpowiednio 40 i 33 lata. Mówiono również o Rabiocie, który ma 30 lat. Do niedawna podobny scenariusz był nie do pomyślenia. Oczywiście, nie jesteśmy o krok od tej "natychmiastowej drużyny", którą właściciele Milanu zasadniczo postrzegają jako niemal piłkarskie bluźnierstwo, ale w ostatnich czasach orientacja się zmieniła. Z drugiej strony, ubiegły sezon nie był po prostu złym sezonem. Był katastrofalny, a aby zacząć od nowa, potrzebne jest zerwanie z przeszłością, ponieważ powtórzenie braku awansu do europejskich pucharów miałoby dramatyczne konsekwencje. Dlatego: konieczne jest wyciągnięcie z rynku transferowego mądrej mieszanki 25-latków z dobrymi perspektywami i doświadczonych graczy, którzy wiedzą, jak przejąć kontrolę nad szatnią.

Kolejna radykalna zmiana nastąpiła na szczeblu zarządzania. Milan, przez karygodnie długi okres (błąd formalnie przyznany nawet przez sam klub), funkcjonował bez obszaru sportowego. A raczej: bez postaci, które miałyby konkretne doświadczenie w tym zakresie. Wyniki były widoczne dla wszystkich, a właściciele przejrzeli na oczy i postanowili temu zaradzić – znacznie po terminie – zatrudniając "profesjonalnego" dyrektora sportowego. Następnie jest część dotycząca wynagrodzeń. Jeśli do pewnego czasu operacje rynkowe i przedłużenia miały swój limit – nigdy nieujawniony przez klub – wynoszący około 4 miliony euro (netto), z bardzo rzadkimi wyjątkami, teraz parametry te są mniej rygorystyczne. Nie oznacza to rozrzutności, ale w przypadku szczególnie ważnych i funkcjonalnych zakupów lub przedłużeń umów, mogą one iść w górę. Wreszcie jest jeszcze jedna zmiana filozofii, która nie może być radykalna, ale nadal jest sygnałem: próba re-italianizacji Milanu. Allegri na ławce, Tare (z doświadczeniem nabytym we Włoszech) oraz nazwiska takie jak: Leoni, Comuzzo, Lucca w notatniku zarządu. Trwają zmiany w drużynie Milanu, w poszukiwaniu najlepszego modelu biznesowego.