Co pierwsza kolejka sezonu powiedziała o Milanie? Coż, że lato, niczym lata szkolne, minęło stanowczo za szybko: wyglądało to jak 39. kolejka sezonu 2024/2025. Milan przegrał u siebie z drużyną z dolnej części tabeli i został wygwizdany przez kibiców na stadionie, którzy już na starcie sezonu mają zerowy poziom cierpliwości: nie ma czego wyczerpywać. Oto w 5 punktach – 5 refleksji na temat "nowego-starego" Milanu Allegriego.

1. Wielkie drużyny rozpoznaje się po liderach, sile spojrzenia i mowie ciała.
Wygrywają pojedynki, dominują mecze, reagują, gdy przegrywają. Milan od dawna nie ma żadnej z tych cech. W ostatnich 30 minutach meczu stworzył dwie, może trzy okazje, ale nie pokazał żadnej reakcji z dumy. Nigdy nie wyglądał na zespół dominujący nad Cremonese, które jest jednym z głównych kandydatów do spadku. Allegri przez lata pracował w szatniach pełnych mistrzów, z wieloma liderami, gotowymi pociągnąć drużynę. Nie może zaakceptować, że obecny Milan wygląda w ten sposób, a ciche San Siro to dodatkowy problem.

2. Cremonese broniło się dobrze, uporządkowanie, tak jak Nicola potrafi od lat.
Linia z pięciu obrońców, trzech pomocników i dwóch napastników gotowych do pracy w defensywie. Baschirotto był najlepszy na boisku, ale problemy Milanu sięgają znacznie głębiej. Milan miał trudności ze stwarzaniem sytuacji, grał wolno i przewidywalnie. Zawodnicy, którzy powinni wygrywać pojedynki jeden na jednego (Saelemaekers, Pulisic, Álex Jiménez) praktycznie nie istnieli.

3. Pod koniec wieczoru kibice Milanu zaczęli tęsknić za T. Hernándezem i Reijndersem.
Theo Hernández w zeszłym roku wielokrotnie był nieobecny i Milan grał słabo także z jego winy. Reijnders natomiast prawie zawsze grał na poziomie – jego obecność bardzo by się teraz przydała: zagranie w pionie, przyspieszenie, strzał – coś, co w swoim drugim sezonie w Milanie potrafił już robić regularnie. Sprzedawanie najlepszych zawodników przy dobrych ofertach ma sens z punktu widzenia finansów, ale na boisku to czuć, to waży, to wpływa na cały sezon. I być może najbardziej dotkliwa była trzecia nieobecność: łydka Rafaela Leão, patrząc z perspektywy czasu, bardzo pomogła Cremonese. Jeśli Milan wygląda tak jak teraz, improwizacje Leão będą niezbędne, nawet przeciwko drużynom broniącym się głęboko i szczelnie.

4. Poza krytyką – przemyślenia na temat Milanu, który Allegri zbudował latem.
Obecny Milan to zespół z dwoma półofensywnymi pomocnikami, którzy nie są szczególnie techniczni. Fofana potwierdził, że dobrze wchodzi w pole karne, potrafi znaleźć się w odpowiednim momencie bez GPS, ale niemal nigdy nie trafia do siatki. Loftus-Cheek potwierdził swoją dawną rolę fizycznego pomocnika z niezłym strzałem, ale czasami jest tajemniczo "miękki", jakby jego ciało temu zaprzeczało. Bardziej techniczni zawodnicy są gdzie indziej: Jashari długo siedział na ławce, Modrić grał jako rozgrywający. Z Bari to działało, z Cremonese już nie. Czy to będzie trend przez cały sezon? Zobaczymy. Fofana i Loftus-Cheek być może będą musieli się dzielić jednym miejscem w składzie.

5. A może taka porażka na otwarcie (a nie w trzeciej kolejce) to szczęście?
Milan ma jeszcze tydzień, by zmienić kadrę na rynku transferowym, a tego lata zarobił 157 milionów euro (bez bonusów). To sporo, a być może będzie jeszcze więcej po ewentualnej sprzedaży Musaha. Klub nie powinien mieć problemów z funduszami. Nieuniknione, że w klubie trwać będą rozważania nad nowymi inwestycjami: potrzeba została jasno pokazana w ciągu tych 90 minut. Milan szuka napastnika, ale pojawiają się też inne pytania. Czy Tomori, mający przeciętne umiejętności techniczne, mógłby zostać środkowym obrońcą Milanu? De Winter prawdopodobnie będzie grał dużo, ale wydaje się, że potrzeba czegoś więcej. Czy przydałby się jeszcze jeden obrońca? I jeszcze jedno: czy Gimenez może być jedynym napastnikiem, bez "dziewiątki", która mogłaby wejść z ławki i odmienić mecz? To akurat proste: nie.