Nazwijmy go człowiekiem od wszystkiego. Gdziekolwiek go wystawisz, tam się sprawdzi. Alexis Saelemaekers to jeden z tych zawodników, których każdy trener chciałby mieć w swojej drużynie. Dla Allegriego stał się nieodzownym elementem równowagi jego Milanu. Można go uznać za piłkarską inkarnację darwinowskiej teorii selekcji naturalnej: przetrwa ten, kto potrafi się dostosować. A 26-letni Belg uczynił ze zdolności adaptacji prawdziwą sztukę. W swojej karierze grał już praktycznie na każdej pozycji: skrzydłowy, boczny obrońca, ofensywny pomocnik, cofnięty napastnik. Po prawej czy po lewej, to bez znaczenia: on zawsze jest gotowy. Po zwycięstwie nad Fiorentiną nawet zażartował: "Gdziekolwiek wystawi mnie trener, tam dam z siebie sto procent. Brakuje mi chyba tylko jeszcze gry w bramce, ale mam nadzieję, że do tego nie dojdzie, bo mogłoby być ciężko". Kto wie... Tymczasem, krok po kroku, warto prześledzić jego karierę... pozycja po pozycji.

Początki Alexisa Saelemaekersa to opowieść o skrzydłowym pełnym kreatywności. W drużynie U-12 Anderlechtu był jednym z tych, którzy zaczynali akcję z nogami na linii bocznej, brali piłkę, pochylali głowę i zaczynali "surfować" między rywalami. Z czasem został przesunięty nieco niżej, na pozycję prawego obrońcy. To właśnie jako prawy obrońca zadebiutował w wyjściowym składzie w seniorskiej piłce (Anderlecht-Gent 0:2, kwiecień 2018). Mecz zakończył z żółtą kartką po 38 minutach i został zmieniony dziesięć minut przed końcem. Absolutny debiut miał miejsce dwa miesiące wcześniej, kiedy wszedł na boisko na kilka minut z ławki. W Milanie to Pioli po raz pierwszy ponownie wystawił go jako prawego obrońcę w podstawowym składzie (w meczu Milan-Sampdoria 1:1 z kwietnia 2021 roku).

Tylko dwukrotnie Belg został przesunięty na lewą stronę defensywy. Po raz pierwszy miało to miejsce podczas meczu Dinamo Zagrzeb – Anderlecht 0:0 w Lidze Europy, w grudniu 2018 roku: Saelemaekers wszedł na ostatnie dwadzieścia minut jako lewy obrońca. Drugi raz zdarzył się w meczu Milan – Torino 2:2, w pierwszej kolejce sezonu 2024/2025: Fonseca wystawił go w podstawowym składzie, tłumacząc potem swój wybór: "Zdecydowałem się umieścić go tam, ponieważ nasi boczni obrońcy mieli przestrzeń do atakowania". Belg zagrał słabo i został zdominowany przez Bellanovę.

Z biegiem lat Saelemaekers stał się wahadłowym z prawdziwego zdarzenia – skutecznym w ataku, potrafiącym wchodzić w pole karne, ale też wracającym do obrony, by wspierać zespół w fazie defensywnej. W systemie 3-5-2 Allegriego jest stałym punktem na prawym wahadle, głównie ze względu na równowagę taktyczną. Po raz pierwszy został ustawiony na tej pozycji przez Anderlecht, podczas swojego trzeciego występu w zawodowej piłce: kwiecień 2018, zwycięstwo 2:1 na wyjeździe z Charleroi. W Milanie pierwszy raz jako prawy wahadłowy zagrał w podstawowym składzie w meczu, który dobrze się skończył: 3:0 na Stadio Olimpico z Lazio w lipcu 2020 roku, w okresie po pandemii. To właśnie na tej pozycji rozwijała się później jego kariera, także podczas wypożyczenia do Romy.

Po raz pierwszy jako lewy skrzydłowy Saelemaekers zagrał w maju 2018 roku, w meczu Anderlecht – Gent 1:2, w którym zanotował również asystę. W barwach Milanu zadebiutował na lewej stronie na około pół godziny w meczu Ligi Mistrzów przeciwko Liverpoolowi, przegranym 1:2 na San Siro w grudniu 2021 roku. W Bolognie, pod wodzą Thiago Motty, Belg wyspecjalizował się w grze na tej pozycji w systemie 4-2-3-1, rozgrywając tam większość swoich spotkań. Również w barwach Romy zagrał raz w wyjściowym składzie po lewej stronie, przeciwko Genoi we wrześniu 2024 roku.

Sezon 2018/2019 to moment, w którym Saelemaekers na stałe trafia do pierwszej drużyny Anderlechtu. Pod koniec stycznia po raz pierwszy zostaje wystawiony w wyjściowym składzie jako prawoskrzydłowy w systemie 4-3-3, w wygranym 2:1 meczu u siebie z Eupen. To właśnie z tej pozycji notuje swoje pierwsze asysty, szczególnie podczas majowych play-offów. Natomiast w Milanie, Romie i Bolognie prawie nigdy nie grał na pozycji bocznego obrońcy w ustawieniu 4-3-3.

W reprezentacji Belgii Saelemaekers przetestował wszystkie pozycje, zwłaszcza w początkowych latach swojej kariery. Po raz pierwszy jako lewoskrzydłowy został wystawiony 19 grudnia 2019 roku, w meczu Anderlecht – Club Brugge 0:2. Ciekawostka: drugi raz miało to miejsce we wrześniu tego samego roku, ponownie przeciwko Brugge, ale tym razem z Vincentem Kompanym na ławce trenerskiej. Natomiast we Włoszech (w Milanie, Bolonii i Romie) w formacji 4-3-3, Belg nigdy nie grał na pozycji skrzydłowego.

Saelemaekers po raz pierwszy zagrał jako trequartista podczas eliminacji do Euro U-19 w 2021 roku, w meczu Niemcy – Belgia 2:3. W tamtej drużynie grał razem z Svilarem w bramce i Opendą jako środkowym napastnikiem, który zdobył dwa gole. Drugą bramkę obecny napastnik Juventusu strzelił właśnie po asyście Saelemaekersa. Ranieri ponownie wystawił go na tej pozycji w przegranym przez Romę meczu z Como 15 grudnia ubiegłego roku. Belg zagrał wtedy razem z El Shaarawym za plecami Dybali w systemie 3-4-2-1. W Bolognie zawsze grał jako skrzydłowy, natomiast w Milanie częściej był cofniętym napastnikiem niż klasycznym trequartistą.

Do czasu przyjazdu do Włoch Saelemaekers nigdy nie grał jako drugi napastnik. W Bolognie rozegrał krótki epizod na tej pozycji, ale to Ranieri naprawdę na niego postawił, wystawiając go w wyjściowym składzie w przedostatniej kolejce ubiegłego sezonu: Roma – Milan 3:1, Saelemaekers jako cofnięty napastnik za Shomurodowem. Allegri ponownie ustawił go w tej roli już w drugiej kolejce obecnego sezonu, w wygranym meczu z Lecce, gdzie Belg zagrał za Gimenezem, a potem potwierdził ten wybór przeciwko Fiorentinie, tym razem za Leão. Obecnie, gdy Saelemaekers gra na tej pozycji, Milan wygrywa.