Superpuchar Włoch nie dla Milanu... Rossoneri w półfinale turnieju przegrali z Napoli 0:2.
| p. | Drużyna | M | W | R | P | Bramki | PKT | |
| 1. | Inter Mediolan | 15 | 11 | 0 | 4 | 34-14 | 33 | |
| 2. | AC Milan | 15 | 9 | 5 | 1 | 24-13 | 32 | |
| 3. | SSC Napoli | 15 | 10 | 1 | 4 | 22-13 | 31 | |
| 4. | AS Roma | 16 | 10 | 0 | 6 | 17-10 | 30 | |
| 5. | Juventus FC | 16 | 8 | 5 | 3 | 21-15 | 29 | |
| 6. | Bologna FC | 15 | 7 | 4 | 4 | 23-13 | 25 | |
| 7. | Como Calcio | 15 | 6 | 6 | 3 | 19-12 | 24 | |
| p. | Strzelec | Bramki |
| 1. | Lautaro Martínez | 8 |
| 2. | Christian Pulisic | 7 |
| 3. | Riccardo Orsolini | 6 |
| 4. | Hakan Çalhanoğlu | 6 |
| 5. | Rafael Leão | 5 |
| 6. | Nico Paz | 5 |
| 7. | Kenan Yıldız | 5 |
| 8. | Federico Bonazzoli | 5 |
| 9. | Gianluca Scamacca | 5 |
26 grudnia 1995 roku – dokładnie trzydzieści lat temu – George Weah (George Manneh Oppong Ousman Weah) został pierwszym afrykańskim piłkarzem, a także pierwszym zawodnikiem o narodowości spoza Europy, który zdobył Złotą Piłkę. Był to moment historyczny, ponieważ po raz pierwszy nagroda została rozszerzona (wcześniej była zarezerwowana wyłącznie dla europejskich piłkarzy grających w Europie). Wraz z Weahem uhonorowano mistrza, ale także to, co on reprezentował. "Dedykuję to mojemu narodowi" – to były pierwsze słowa Weaha. Niósł on ze sobą przekaz, który nie był wyłącznie sportowy, lecz także ludzki, z wyraźnymi niuansami społecznymi.
George Weah grał w Milanie w latach 1995–2000, spędzając w klubie cztery udane sezony, w trakcie których dwukrotnie zdobył mistrzostwo Włoch (Serie A) w latach 1996 i 1999, stając się legendą klubu i jedynym Afrykaninem z Złotą Piłką i tytułem Piłkarza Roku FIFA w 1995 roku.
Forza George