La Gazzetta dello Sport w dzisiejszym numerze zamieściła wywiady z Mino Raiolą oraz odpowiedź Marco Fassone. Oto co miał do powiedzenia dyrektor generalny Milanu:

Czy dotarło w końcu do pana, jaki jest powód takiego, a nie innego zakończenia sprawy Donnarummy?

„Wydaje mi się to dość proste: piłkarz i jego agent dokonali oceny profesjonalnej i finansowej, postanawiając ukierunkować się na przyszłość w bardziej prestiżowym obecnie klubie, z większym budżetem. Raiola chce ulokować gracza w bogatszym klubie, aby zwiększyć swoje zyski. Swoje i swojego klienta”.

Ale mówił pan wiele razy, że Gigio zapewnił was, iż chce zostać.

„Dokładnie. Od pierwszego dnia po naszym przybyciu zaczęliśmy rozmawiać zarówno z nim, jak i z Raiolą. I podczas gdy Raiola miał tendencję, by wszystko zwalniać, piłkarz mówić, że chce zostać w Milanie. I mówił nam to patrząc nam prosto w oczy. Był absolutnie szczery. Ostatecznie przeważyła wola agenta, a ja jestem pewien, że w głębi duszy Gigio nie jest przekonany do tej decyzji”.

Twierdzi pan, że to wszystko sprawka Raoli?

„Ależ oczywiście. To jego decyzja. Użył swoich wpływów, a ma on duży wpływ na Gigio. Zastanówcie się przez chwilę. To 18-letni chłopak, który ma bardzo znanego agenta, z silną osobowością. Jak to się mogło skończyć? Kiedy ja patrzyłem chłopakowi w oczy, miałem wielką nadzieję, że wszystko dobrze się skończy. A tymczasem...”

Ale nie spodziewał się pan, że gracz zajmie jakieś stanowisko?

„Nie. To normalne, że powierzył swój los agentowi. Ja raczej się spodziewałem, że Raiola zrozumie naszą potrzebę rozpoczęcia zgrupowania w spokoju, zamiast narzekać na nasze naciski na Gigio, i postara się znaleźć optymalne rozwiązanie”.

Macie różne punkty widzenia. Raiola mówi o mobbingu.

„To hasło z jego ust bardzo mnie śmieszy. Jeśli mianem mobbingu określa parę telefonów z ponagleniem do Gigio i jego rodziny, to odpowiedź jest prosta: wydaje mi się zupełnie normalne, że dla tak ważnego gracz, próbuje się wszystkiego do samego końca. To normalne, że przekazuje mu się miłość otoczenia. Mino używa demagogicznych argumentów”.

Czy będzie przesadą, jeśli powiemy, że weszliście na ścieżkę wojenną? On między innymi atakował Mirabellego.

„Cóż, jeśli on atakuje Mirabellego, atakuje cały Milan. Jeśli ktoś wypowiada wojnę, to on. Prawda jest tak, że Raiola napadł na Mirabellego, bo liczył, że uda mu się doprowadzić do rozłamu wewnątrz Milanu. Ale grubo się myli. Massimiliano i ja pracujemy razem od lat i mamy świetne relacje, zatem jego gierki nie działają i nie przynoszą żadnego efektu”.

Jest jakiś powód, dla którego się nie dogadują?

„Bo Mirabelli to człowiek, który nie idzie na kompromisy. To uczciwy, kompetentny i lojalny profesjonalista”.

Zgoda, ale mowa była nawet o tym, że groził Gigio trybunami.

„Nic o tym nie wiem. Mogę tylko powiedzieć, że na spotkaniu w Monte Carlo, gdzie był obecny także Gigio, możliwe, że ton zrobił się trochę nieprzyjemny. Ale muszę powiedzieć, że my przy tamtej okazji przedstawiliśmy im bardzo poważną propozycję, która zaskoczyła ich pozytywnie. To dlatego byłem optymistą, że decyzja będzie na tak. Powiedziałem nawet Gigo: Zastanów się przez chwilę, jeśli przedłużysz kontrakt, zobaczysz dziesięć tysięcy ludzi po siedzibą klubu”.

Druga strona jednak narzeka, że Milanowi zbytnio się spieszyło.

„Widocznie mamy inną koncepcję czasu. Dla Raioli dwa miesiące to zbytni pośpiech? Pierwsze spotkanie miało miejsce 14 kwietnia. Potem były kolejne. Mieliśmy mnóstwo czasu, aby się poznać. A poza tym chciałbym z całą mocą podkreślić jedną rzecz: ja nie potrafię przewidzieć, co się stanie z graczem, któremu kończy się kontrakt, nie mam sposobu, aby się zabezpieczyć, jeśli on ostatecznie nie zdecyduje się na przedłużenie. Spójrzcie co się wydarzyło w temacie De Sciglio: nie mieliśmy pewności, więc w efekcie sprowadziliśmy Rodrigueza”.

Mówił pan o miłości do Gigio. Nie czuje się pan zdradzony?

„Wszyscy kochamy Gigio i staraliśmy się przekazać mu to uczucie na wszystkie możliwe sposoby. Co więcej, nawet dzisiaj jesteśmy gotowi przyjąć go z powrotem z otwartymi ramionami. Nawet ci najbardziej rozzłoszczeni kibice”.

Chwila, mówi pan, że możliwy jest powrót do tego, co było?

„Mówię, że jeśli zadzwoniłby do nas z propozycją powrotu do rozmów, to zrobilibyśmy to bez problemu. Z naszej strony jest pełna otwartość na powrót do negocjacji. Oczywiście Raiola był bardzo stanowczy, ale nie wykluczam, że strony mogą znowu przystąpić do rozmów i się spotkać. Oczywiście, kiedy gracz dołączy do drużyny, porozmawiamy także z nim”.

Jaki jest procent szans, że może dojść do porozumienia?

„Na to pytanie musi odpowiedzieć Raiola, nie Milan”.

Gdyby można było zacząć od początku, zachowałby się pan inaczej?

„Nie, zrobiłbym wszystko dokładnie tak samo, bo uważam, że przejrzystość i stawianie sprawy jasno to ważne cechy. W pracy trzeba zachowywać się etycznie”.

Chce pan powiedzieć, że druga strona się tak nie zachowała?

„Druga strona nie chciała wysłuchać naszej propozycji. Oczywiście każdy ma prawo do podejmowania decyzji takich jak Raiola, ale w biznesie panuje pewna etyka, zwłaszcza wobec klubu, który odważnie postawił na gracza i umożliwił mu na rozwój”.

Co zatem byłoby etyczne?

„Przedłużenie kontraktu z klauzulą odstępnego, która odpowiadałaby wszystkim. Tymczasem zagonienie do narożnika drugiego negocjatora, zawłaszcza, gdy jego pozycja w negocjacjach jest słabsza, jest dopuszczalne, ale bardzo nieładne. To wciąż sprawia nam przykrość”.

Będziecie jeszcze prowadzić interesy z Raiolą?

„Nikt nie jest, ani nie będzie wykluczony. Liczą się kwestie piłkarskie, nie osobiste. Możliwe, że w przyszłości będziemy z nim współpracować. To samo dotyczy graczy Raioli, którzy w tej chwili są w klubie. Słyszałem głosy, że może się to na nich odbić, ale dla nas liczy się tylko to, czy gracz pasuje do drużyny”.

W tej całej sprawie kibice opowiedzieli się jasno po waszej stronie. Jak pan się z tym czuje?

„Wspaniale. Nie sądziłem, że dojdzie do czegoś takiego w obliczu, jakby nie patrzeć, naszej porażki. W ten sposób kibice podkreślają, że wierzą w projekt, który prowadzimy stawiając na ambicję i przejrzystość. Zaufali nam w tej trudnej chwili i szybciej, niż się spodziewaliśmy. Mamy bardzo dojrzałych kibiców”.

Ale Donnarumma usłyszał poważne groźby pod swoim adresem.

„To są ekscesy, które potępiam. To przesada, która sprawia nam wielką przykrość i na którą Gigio nie zasłużył. Jeśli zdalibyśmy sobie sprawę, że istnieje prawdziwe niebezpieczeństwo dla niego, na pewno jak najszybciej przystąpiliśmy do działania”.

Pomijając szaleństwa, jeśli Gigio zostanie, czeka go dość trudny powrót do aktualnego otoczenia.

„Niestety tak. Jeśli zostanie, to będzie dla niego ciężki sezon. Ale co innego gwizdy, a co innego groźby”.

A poza tym nie powącha boiska...

„Kto tak powiedział? To prawda, szukamy innego bramkarza, potencjalnie do pierwszego składu, silnego, tak by trener nie ryzykował wystawiana do gry piłkarza, który myślami jest gdzie indziej. Ale hierarchię ustala Montella, jeśli my mielibyśmy o tym decydować, byłoby to wchodzenie w jego kompetencje. Nie ma żadnego nakazu, by sadzać Donnarummę na ławce. Nie istnieje zależność brak kontraktu – ławka”.

Można powiedzieć, że z tej sprawy każdy wychodzi przegrany?

„Milan na pewno traci silnego bramkarza, i to traci także finansowo. Ale ta historia scementowała relację między klubem i kibicami, która jest podstawą. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło”.